حسين جان! نفس به نفس با آنان به صحبت نشسته ام؛ حاصلش يک ماه بُهت و حيرت! حيرت از اين همه اراده و عزم! وقتي از «انتظار» و «عدم تشبه به کفار» سخن مي راند، تا عُمق مغزم فرو مي رفت! وه! چه شيرين! دلم بي تابِ آنجاست اما نمي خواهم با حضورم آنها را بيازارم! حسين عزيز! به مخاطبان و خوانندگانِ وبلاگت گوش زد کن که سکوتِ آنها را نشکنند!