سلام
وقتي ميام داخل وبلاگتون و ميبينم که هنوز يه نفر تو شهر اينهمه به فکر اينه که چه کساي اينجا بودنو چه کساي رفتن و اين شهر يه زماني چقدر دانشمند و بزرگ تو خودش پرورش داده ،خود به خود احساس غرور ميکنم.و دوست دارم بهترين جملاتو تقديمش کنم اما وقتي ميبينم من کجا و اون کجا، ناخودا گاه دستم رو صفحه کليد ميلرزه و فقط ميتونم اينو بنويسم که دنيا مثل شما کم داره.واقعاً زحمت ميکشيد.خسته نباشيد.
خدا قوت