وقتي كه سرگذشت افراد موفق ايراني را مي خوانم غرور خاصي بهم دست ميده ووقتي كه مي فهمم اين فرد نابغه از ساوجبلاغ بوده احساسم بيشتر ميشه... اما در دوران معاصر كه ايران از نظر علمي واقتصادي صنعتي، ضعيف بوده وجزوه كشورهاي در حال توسعه ويا به قولي جهان سومي است وقتي كه مي شنوم يك ايراني در اروپا يا امريكا موفقيتي بدست اورده بعد از اينكه خوشحال ميشم ،ناراحت هم مي شم كه چرا اين اقا الان ديگر به فكر وطنش نيست.. نمي دونم اگه فقط اهل جايي باشي يا زاده مكاني باشي اونجايي هم هستي ؟ الان افرادي مثل پروفسور فقط مي تونن بگن مازاده ايرانيم .. فقط همين ..چه خدمتي به ايران كردن؟مي تونستن هرزگاهي هم در دانشگاهاي ايران درس بدن(بعد از انقلاب؟) ولي اونا فقط به فكر خودشون بودن.. به نظرم اونا فقط نژاد ايراني دارن ولي ايراني نيستن.. اگه ايراني بودن دلشون براي وطن ومحله وبچه محلا وخيلي از خاطراتشون بايد پر بزنه ... حالا شما رفتيد اصل ونسب اين اقارو پيدا كرديد كه ساوجبلاغيه.. اين اقا ايرانو فراموش كرده چه برسه به ساوجبلاغ..

درود بر استاد عاليقدر جناب آقاي عسگري عزيز و دوست داشتني.

استاد دل ما براي ديدن حضرتعالي تنگ شده. به هر روي آرزوي سرافرازي و سربلندي شما و خانواده گراميتان را از درگاه دادار دادآفرين خواهانم. به كلبه درويشي ما هم سر بزنيد شادمان خواهيم شد. با سپاس بي كران و بدرود.