بازهرا هم مدرسه اي بودم زهرا پنج شنبه تصادف کرد 1 ديييي هيچ وقت اونروز يادم نميره صبح دوشنبه 5 دي کل راه مدرسه رو ايت الکرسي خوندم وقتي رسيدم مدير بياد سر صف وبگه زهرا از کما برگشته خوب ميشه چون ب هيچکس دسترسي نداشتم حالشو بپرسم.هرگز هرگز يادم نميره رسيدم جلو درمدرسه صف تشکيل شده بود يه صدايي تلخ و اروم گفت انالله اناا.....همون جا خشکم زد نميدونم چقد اونجا وايسادم فقط ي صدايي حرف از اهدا عضو ميزد ومن دلم ميخواست برگردم و بدوم ب سمت خونه اون فضا رو دوس نداشتم اما پاهام قدرت نداشتن هنوزم يادم ميوفته بدنم يخ ميکنه زهرا جان درس بزرگي ب همه ي بچه هاي شهيد اکبري دادي و تو شدي بزرگترين معلم زندگيم روحت شاد گلم..امروز اسم زهرا رو سرچ کردم تا باين وبلاگ رسيدم مرسي از زهرا نوشتي