کاربرد برنامه ریزی چندهدفه در مدیریت منابع آب سطحی و زیرزمینی منطقه ساوجبلاغ

سمیه شیرزادی لسکوکلایه، محمود صبوحی صابونی،«کاربرد برنامه ریزی چندهدفه در مدیریت منابع آب سطحی و زیرزمینی منطقه ساوجبلاغ»، فصلنامه اقتصاد کشاورزی، شماره 9، 1388، ص 5.

چکیده مقاله: یکی از چالش های موجود در مدیریت منابع آب، تخصیص بهینه آن بین بخش ها و مصارف مختلف است. این مساله با افزایش جمعیت و تقاضا روز به روز حادتر می شود. در این مطالعه، مدیریت منابع آب در شهرستان ساوجبلاغ با استفاده از مدل برنامه ریزی چندهدفه بررسی شد. بر اساس مدل، میزان تخصیص بهینه آب در منطقه مشخص و درصد تغییرات آن با شرایط موجود مقایسه شد. نتایج نشان داد که مقدار بهینه پمپاژ در ماه های گرم سال افزایش می یابد. افزون بر آن، سطح زیرکشت محصولات زراعی در سال خشک نسبت به مرطوب به طور محسوسی کاهش نشان داد. مقادیر بهینه پمپاژ نیز در ماه های مختلف سال کمتر از میزان پمپاژ فعلی منطقه بود. با توجه به یافته ها، برای پرهیز از آسیب بیش تر به سفره آب های زیرزمینی منطقه لازم است سیاست های مدیریت منابع آب منطقه مورد تجدید نظر و مدیریت عرضه و تقاضای آب با هم مورد توجه قرار گیرد.

واژگان کلیدی: برنامه ریزی چندهدفه، پمپاژ بهینه، مدیریت منابع آب، سطح زیرکشت، ساوجبلاغ.

بررسی قابلیت شاخص های مختلف دورسنجی در بارزسازی پوشش های سطح زمین منطقه نجم آباد

میترا شیرازی، غلامرضا زهتابیان، حمیدرضا متین فر، «بررسی قابلیت شاخص های مختلف دورسنجی در بارزسازی پوشش های سطح زمین در مناطق خشک (مورد مطالعه: نجم آباد ساوجبلاغ)»، فصلنامه تحقیقات مرتع و بیابان ایران، شماره 39، تابستان 1389، صص 256- 275.

چکیده مقاله: این مطالعه جهت امکان سنجی استفاده از چهارگونه هالوفیت یکساله به نام های،Kochia scoparia ،Atriplex arcuata ،Suaeda dimorphestegia و Salsola crassa به عنوان گیاه علوفه ای در شرایط آبیاری با آب شور در طی سال های 1382، 1383 و 1384 انجام شد. آزمایش ها در مزرعه در قالب طرح کرتهای خرد شده با سه تکرار انجام شد که در آن سه تیمار شوری، آب و آبیاری (5/1، 5/9 و 0/26 دسی زیمنس بر متر) به عنوان کرت های اصلی و چهارگونه به عنوان کرت های فرعی انتخاب شدند. اختلاف معنی داری بین هالوفیت ها در محیط بوته، نشت املاح محلول به سطح برگ، عملکرد علوفه و ارتفاع مشاهده شد. به طوری که تولید ماده خشک Suaeda (11850 کیلوگرم در هکتار) نیز حداقل بیش از دو برابر بالاترین عملکرد گونه های دیگر بود. در حالی که پس از Suaeda گونه های Kochia و Salsola و Atriplex به ترتیب 4725، 5136 و 3616 کیلوگرم در هکتار عملکرد ماده خشک داشتند. نسبت وزن برگ به اندام های هوایی این گیاهان در زمان برداشت از 39 درصد در Atriplex تا 56 درصد در Salsola متغیر بود. بنابراین می توان نتیجه گرفت که رفتارهای جوانه زنی و سبز شدن، نیازهای اکولوژیکی و زراعی گونه های مورد مطالعه نیاز به بررسی گسترده تر دارد. ولی تولید ماده خشک رضایت بخش در شوری بیش از دو سوم آب دریا نشانگر استعداد مناسب این گونه ها برای تولید با استفاده از منابع آب و خاک شور غیرقابل بهره برداری در گیاهان زراعی متداول است.

واژگان کلیدی: شاخص های شوری، شاخص های گیاهی، پوشش سطح زمین، نجم آباد.