روز فرهنگی طالقان - البرز پژوهی

مجموعه مطالبی به مناسبت روز فرهنگی طالقان

روز فرهنگی طالقان تعیین شد

|وب سایت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی|

به گزارش روابط عمومی اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان طالقان، براساس مصوبه شورای فرهنگ عمومی شهرستان طالقان پنجم مرداد سالروز اقامه اولین نمازجمعه جمهوری اسلامی ایران به امامت مرحوم آیت الله طالقانی بعنوان روز فرهنگی طالقان به ثبت رسید و این مهم طی همایشی که با حضور اصحاب فرهنگ و هنر شهرستان طالقان در فرمانداری این شهرستان برگزار شد، اعلام عمومی گردید. در این همایش که دکتر محراب رجبی، مشاور البرزشناسی استاندار و دکتر حسین عسکری البرزپژوه و جمعی از شخصیت های برجسته طالقانی حضور داشتند، فرماندار طالقان ضمن بیان چگونگی شکل گیری نام گذاری این روز بعنوان روز فرهنگی طالقان از همه فرهیختگان و صاحبان اندیشه دعوت کرد تا در راه معرفی و هویت بخشی به فرهنگ بومی طالقان یاری رسان مجموعه فرهنگی باشند. در پایان مراسم به تعدادی از پیشکسوتان حاضر هدایای نفیسی اهدا گردید.

متن خبر فوق در وب سایت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی

_____________________________

پنجم امرداد روز فرهنگی طالقان

خوشبختانه مطلع شدم در شورای فرهنگ عمومی شهرستان طالقان، 5 امرداد 1358 سالروز اقامه آیین عبادی - سیاسی نماز جمعه به امامت شادروان آیت الله سید محمود علایی طالقانی (فقیه مبارز و نواندیش و نخستین امام جمعه تهران پس از پیروزی انقلاب اسلامی) به عنوان روز فرهنگی طالقان تصویب شده است. امرداد یعنی جاودانگی و بی مرگی. طالقان پس از شهرها و شهرستان های زیر، سومین شهرستان استان البرز است که به طور رسمی، صاحب روز فرهنگی شده است:

- شهر کرج، 21 فروردین: مقارن با جشنواره لاله ها؛

- شهر هشتگرد، 17 آذر: روز ثبت کاروانسرای صفوی ینگی امام در فهرست آثار ملی ایران؛

- شهرستان نظرآباد، 8 مهر: روز ثبت محوطه باستانی ازبکی در فهرست آثار ملی ایران؛

- شهرستان چهارباغ، 15 اسفند: نخستین روز از هفته منابع طبیعی.

قرار است به مناسبت روز فرهنگی طالقان، آیینی در روز چهارشنبه 5 امرداد 1401 ساعت 10 صبح در سالن اجتماعات فرمانداری برگزار شود. این مناسبت فرهنگی را به همه البرزیان عزیز به ویژه طالقانی های اهل فرهنگ و دانش تبریک عرض می کنم و امیدوارم که در معرفی تاریخ، فرهنگ و مشاهیر این سرزمین دیرپا موثر واقع شود.

آری به اتفاق، جهان می توان گرفت...

حسین عسکری

3 امرداد 1401

_____________________________

تهران، حرف - طالقان، برف

روز طالقان - پنجم امرداد ماه - را در طالقان گذراندیم.

بگفتا عشق شیرین بر تو چون است

بگفت، از جان شیرینم، فزون است.

انگار؛تمام خوبرویان، جمع بودند. استاد حکمت اله ملا صالحی پیام داده بودند، استاد غلامحسین امیرخانی دستخطی ارسال فرموده بودند، دکتر ولی اله محرابی (پدر جراحی کودکان در ایران) با وجود بیماری و تبناکی، تشریف آورده بودند. و شگفتا تو گویی پروفسور مریم میرزاخانی هم به طور مجازی حضور داشتند... عشق حقیقی است اگر، حمل مجاز می کنی.

این بنده شرمسار و برادرانم اسماعیل آل احمد و حسین عسکری هم توفیق همنشینی با فرزانگان و فرهیختگان طالقان را پیدا کرده بودیم. مراسم در سالن اجتماعات فرمانداری طالقان برگزار شد. سخنرانان از جمله برادرم فریبرز صادقیان؛ سخن گفتند و در سفتند. آنگاه به مجتمع نیکو کاری رعد رفتیم؛

عزیزم گفتن و جانم شنیدن

شنیدن کی بود مانند دیدن.

سپس برای شرکت در میهمانی شریف کریم شریف کاظمی به لمبران رفتیم؛ زهی صاحبقدم دل، با وفا دل. آنگاه؛ سراغ سالکان پرده جلال، ایستائیان پویا و سراسر راز و کمال رفتیم؛

راز جز، با راز دان انباز نیست

راز، اندر گوش منکر، راز نیست.

پیر میکده، جناب ضیائی در بیت حاضر نبودند، آقا طاهر به استقبالمان آمد و ادب و آداب میهمان داری را به اوج رساند؛

حالت جمعی تو پریشان سازی

وای به حال دل دیوانه من.

این گزارش مختصر تقدیمتان تا بعد؛

ای روشنی صبح، به مشرق برگرد

ای ظلمت شب، با من بیچاره بساز.

یگانه تمنایم آنکه، همانگونه که شاهزاده قجری در نامه خود به دارالخلافه، طالقان را اینگونه وصف کرد؛ «هر چه تهران حرف، طالقان برف». امیدوارم طالقان همواره برف باشد، سپید و شفاف با رودهای پر آب، چشمه های جوشان، طبیعتی دل انگیز و محیط زیستی بکر و چشم نواز... و هرگز بگیر و ببند و بگو و مگو و هیاهوی تهران، به طالقان نیامده، حرف جای برف را نگیرد؛

امشب در سر، شوری دارم

امشب در دل، نوری دارم

باز امشب در اوج آسمانم...

دکتر مهراب رجبی

5 امرداد 1401

_____________________________

حالی نگفتنی در طالقان

بسمک اللهم یا رفیق

یاد ده ما را سخن های دقیق

همیشه تحت تعالیم استاد دکتر حکمت اله ملاصالحی، حسی ناخوشایند به «موزه» (Museum) داشته ام. انسان مدرن در این تمدن بی هویتی و به تعبیر حضرت شهید آوینی، هدیه شیطان، کوشیده تا با کندوکاو آثار باستانی، اشیایی مرده و لال را در جایی به نام‌ «موزه» گرد آورد و خلاء دردناک و هول انگیز بی هویتی خویش را پر کند و بافته ها و یافته های خویش را از زبان بی کلام و حلق بی حلقوم آن اشیای لال مادرزاد، فریاد بزند. اما نمی دانم چرا این بار در این موزه، حال غریبی داشتم؛ حال عبادت و پای نهادن در یک معبد و به قول حضرت استاد شهریار «حالی نگفتنی». دوست داشتم اگر اختیار سفر در دستان اراده من بود می رفتم و وضو می گرفتم و دو رکعت نماز در آن جا می خواندم. موزه زنده یاد استاد مریم میرزاخانی.

دارم درباره سفرمان به طالقان با شما دل می دهم و قلوه می ستانم. شورای فرهنگ عمومی شهرستان طالقان استان البرز در اقدامی ستودنی، پنجم امرداد را «روز فرهنگی طالقان» نامید. مناسبت این روز، اقامه نخستین نماز جمعه پس از انقلاب اسلامی به امامت مبارز ستیهنده و مجاهد نستوه حضرت آیت الله سید محمود علایی طالقانی است. در این روز مبارک، لحظاتی را با نازنینان آن دیار در معبد مرحوم مریم میرزاخانی گذراندیم و عکس گرفتیم و ذیل یادداشت دکتر مهراب رجبی در دفتر یادبود آن معبد ملکوتی را امضا کردیم. عزیز دلم آقا فریبرز صادقیان – طالقان پژوه و عضو هیئت مدیره مجتمع آموزشی نیکوکاری رعد طالقان - با شوق و عشقی خالصانه از برنامه ها و اقدامات متعدد این مجموعه و کمک های گسترده مردم دور و نزدیک به این مجموعه، سخن گفت. او از تابلوفرشی سخن گفت که دو نازنین آذری از تبریز، آورده بودند و پرسان پرسان، مجموعه رعد را یافته بودند و گفته بودند که ما تابلوفرش بزرگان ایران را می سازیم و می بریم و تقدیم می کنیم. هرچه آقای صادقیان، اصرار کرده بودند تا ناهار بمانند نپذیرفته بودند و رفته بودند. آقای رجبی با دو دختر خانم عزیزی که در طبقه هم کف ساختمان رعد، مشغول فعالیت بودند به خوش و بش پدرانه پرداختند.

پس از خروج از ساختمان رعد به دعوت آقاکریم شریف کاظمی - رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان طالقان - به میهمانی آن عزیز در روستای لمبران رفتیم. خوش و بش های ما و شیرین سخنی های استاد رجبی به خواندن غزلی که محمد جان جاویدان به تازگی سروده بود دوچندان شد. اندکی پس از حضور ما، حجت الاسلام و المسلمین حاج آقا نصرالله رزاقی - رئیس اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان طالقان - هم سری به جمع ما زدند و بازگشت تازه ایشان از حج واجب، صحبت ها را به خاطرات جمع از سفر خانه خدا برد و شیرینی این دورهمی را چندبرابر کرد. با شریفِ شریف، خداحافظی کردیم و سجاده حضور در مسجد محبت روستائیان «ایستا» گستردگی و با آقاطاهر نازنین از دانسته های خود، گفتیم و سخنان سراسر صداقت او را شنفتیم. روز بسیار خوبی بود. روزی که با نخستین آیین روز فرهنگی طالقان، آغاز شده بود. در جمعی دوست داشتنی از خوبان به سخنان مهندس علی مهدوی - فرماندار شهرستان طالقان - درباره چندوچون روز فرهنگی طالقان، گوش سپردیم. استاد دکتر مهراب رجبی، مثل همیشه در تلفیقی درست و شیرین، امروز و دیروز و پریروز طالقان را به فردوسی و سعدی و مولوی و حافظ، گره زد. در پیشواز ماه خون، استاد محمد مهرانی به رغم پیش کسوتی شان با آن صدای آسمانی، همه ما را به کربلای حسین - علیه السلام - پرواز دادند. استاد دکتر ولی الله محرابی - پدر جراحی اطفال ایران - به رغم تبی که داشتند در سخنانی به جمع ما افتخار دادند و گزارشی از دغدغه های طالقان پژوهانه خود، بیان کردند. به شوخی گفتند که اگر از من بپرسند که چه کاره ای می گویم: «چاقوکش مجاز». شاعر جوان آقای مهرانی هم در ابیاتی آبدار و دلچسب و دلنشین از طالقان و طالقانی ها گفت. دکتر حسین عسکری هم در ادامه آیین بر اساس دوشاخصه مهم «آگاهی» و «دلیری» به پیشینه شناسی طالقان و طالقانی ها و مرحوم آیت الله طالقانی پرداختند.

اسماعیل آل احمد

7 امرداد 1401

- به نقل از کانال البرزپژوهی https://t.me/alborzology