چقدر بزرگ و ثروتمندی آقا رسول نوری 

خبرگزاری ایرنا: رفتگر 48 ساله شهرداری کوهسار از توابع شهرستان ساوجبلاغ استان البرز،کیف حاوی مبالغ ریالی، چک و دلار را به ارزش 10 میلیارد ریال به صاحبش بازگرداند. رسول نوری که از 10سال پیش به ‌عنوان رفتگر در شهرداری کوهسار شهرستان ساوجبلاغ کار می‌کند، این دومین بار است که کیف پول های با ارزش بالا را پس از یافتن به صاحبانشان باز می گرداند. وی چند سال پیش نیز یک کیف حاوی یکهزار دلار را پیدا کرد و بلافاصله آن را به صاحبش بازگرداند. این رفتگر زحمتکش و پاکدست روز چهارشنبه 18 فروردین 1395 در گفت وگو با خبرنگاران اظهار داشت: حدود یک ماه پیش حین نظافت خیابان چشمم به یک کیف حاوی وجه مبالغ هنگفت ریالی، ارزی و چک افتاد که پس از بررسی آن متوجه شدم ارزش محتوای این کیف دهمیلیارد ریال است.

وی درپاسخ خبرنگاری که از او سئوال کرد با دیدن این همه پول وسوسه نشدی، گفت:اگر قرار بود وسوسه بشوم، چند سال پیش که هزار دلار پیدا کردم و خیلی راحت می‌توانستم آنها را نقد کنم اما وسوسه نشدم.  نوری افزود: احساسی که موقع پیدا کردن کیف پر از چک و دلار داشتم همان احساسی بود که موقع پیدا کردن هزار دلار داشتم و با خودم گفتم که این ها مال من نیست و هر طوری شده باید صاحب این پول‌ها را پیدا کنم. این رفتگر شهرداری که مستاجر و ماهانه حدود ده میلیون ریال حقوق دریافت می کند، گفت:پس از یک ماه تلاش صاحب این کیف پول را در تهران پیدا کردیم . وی افزود: از قدیم گفته‌اند مال مردم مال مردم است، من هم به این جمله اعتقاد دارم و می‌دانم پولی که متعلق به فرد دیگری است حرام است، برای همین بود که فکر برداشتن پول‌ها به ذهنم خطور نکرد. همچننی شهردار و اعضای شورای اسلامی شهر کوهسار از امانتداری رسول نوری قدر دانی کردند. رضا مساعد شهردار کوهسار گفت: برای اینکه این رسم شایسته مانده گار شود با اهداء مبلغ 10 میلیون ریال و لوح تقدیر از نوری قدردانی شد. شهر کوهسار در بخش چندار شهرستان ساوجبلاغ قرار دارد.

قتل نوزاد هفت ماهه با چوب دستی  شوم اعتیاد در ساوجبلاغ!

روز پنج شنبه 17 آذر 1390 در صفحه حوادث روزنامه جوان چشمم به خبری گره خورد با عنوان «قتل نوزاد هفت ماهه با چوب دستی». از شما چه پنهان، خبر یاد شده بسیار متاثرم کرد و اشکم را درآورد. شما هم متن آن خبر را بخوانید:

«مرد معتادی که کودک هفت ماهه خود را با ضربات مرگبار چوب دستی به قتل رسانده است. راز جنایت را برملا کرد. به گزارش خبرنگار روزنامه جوان، کارکنان یکی از بیمارستان های شهرستان ساوجبلاغ ماموران پلیس را در جریان مرگ مشکوک کودک هفت ماهه ای قرار دادند. زمانی که کارآگاهان پلیس آگاهی در بیمارستان حاضر شدند، متوجه شدند محسن کوچولو بر اثر اصابت جسم سختی به سرش به کام مرگ رفته است. پدر بزرگ کودک هفت ماهه که در بیمارستان حاضر بود در نخستین بازجویی ها به تیم جنایی گفت: پسرم اعتیاد شدیدی به مواد مخدر دارد و مدت ها است که با همسرش نیز بر سر همین موضوع اختلاف شدیدی پیدا کرده است. او پسر خود را به عنوان عامل جنایت به تیم جنایی معرفی کرد. کارآگاهان بلافاصله دستگیری متهم را در دستور کار خود قرار داده و او را در مخفی گاهش دستگیر کردند. متهم در جریان تحقیقات گفت: مدتی است که همسرم به دلیل اعتیاد شدیدی که من به مواد مخدر دارم قهر کرده و به تنهایی به خانه پدرش رفته و من را با نوزاد هفت ماهه ام تنها گذاشته است. از آنجا که من قادر به مراقبت از محسن کوچولو نبودم او را به خانه پدرم بردم تا خانواده ام از او نگهداری کنند. او روز حادثه بی تابی می کرد برای همین بغلش کردم تا شاید آرام شود. بعد از آن برای لحظاتی به کوچه رفتم اما آنجا کنترل خودم را از دست دادم و بچه از بغلم افتاد و دچار مرگ مغزی شد. از آنجا که پزشکی قانونی علت مرگ نوزاد را اصابت جسم سخت به سر اعلام کرده بود. متهم بار دیگر مورد بازجویی فنی قرار گرفت و به ارتکاب قتل اعتراف کرد. مرد معتاد گفت: روز حادثه بچه بیقراری می کرد. من از گریه های او خسته شدم و برای اینکه او را آرام کنم با چوب دستی بر سرش کوبیدم که منجر به مرگش شد.»

پس از خواندن خبر بالا، جست و جویی در اینترنت کردم. تقریبا" این روزها، واژه «ساوجبلاغ» مخاطبان اینترنت را به «خبر هولناک قتل محسن کوچولو» پیوند می زند. همیشه آرزو می کردم که مبادا حوادث تلخ و تکان دهنده بر نام فرهنگی و تاریخی «ساوجبلاغ» سایه بیفکند. اما چه چاره که تراژیدی قتل نوزاد هفت ماهه ساوجبلاغی با قدرت تمام، شیشه این آرزویم را بر زمین کوبید. گویا او با زبان بی زبانی به ما فعالان فرهنگی و اجتماعی می گوید که چرا درباره مقوله خانمانسوز اعتیاد و پیامدهای شوم آن در شهرستان ساوجبلاغ، به طور جدی نمی اندیشیم و عمل نمی کنیم. اگر مسئولان محترم هم از کشمکش های بیهوده و بی اثر جناحی دست بردارند و برای این امر مهم، وقتی بگذارند؛ شاید بتوان تا حدودی از وقوع فجایع مشابه در آینده جلوگیری کرد... حس می کنم دیگر قلمم بیش از این حوصله ندارد... سکوت...

شما چه فکر می کنید؟

vضرورت تاسیس مرکز ساوجبلاغ پژوهیv

چرا شهرستان کهن ساوجبلاغ در استان تهران و کشور ناشناخته است؟ چرا اهالی ساوجبلاغ به ویژه نسل جوان آن از فرهنگ و تاریخ کهن این شهرستان بی اطلاع هستند؟ چرا توسعه فرهنگی و اجتماعی ساوجبلاغ دچار رکود و سستی است؟ چرا پژوهش های صورت گرفته درباره این شهرستان تاریخی به طور عموم تکراری، ناکارآمد، غیر روشمند و ناقص است؟ در قدم اول پیشنهاد نویسنده این وب نوشت، تاسیس تشکّلی است به نام «ساوجبلاغ پژوهی». راستی شما چه فکر می کنید؟

نظرسنجی (2)