مرگ، پایان تو نیست؛ تو کبوتری 

آیین بزرگداشت استاد جعفر والی در فرهنگسرای امام علی علیه السلام شهرستان ساوجبلاغ برگزار شد. موسسه فرهنگی هنری سیمای شباب البرز با همکاری اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان ساوجبلاغ، این یادبود را برگزار کردند. استاد والی کارگردان تئاتر، بازیگر و فیلم‌ نامه‌ نویس ساوجبلاغی که به علت بیماری ریوی 18 آذر در بیمارستان بستری بود، صبح روز 27 آذر 1395 دارفانی را وداع گفت. مراسم یادبود شادروان والی سه شنبه 7 دی با حضور هنرمندان، مسئولان و پیشکسوتان عرصه هنر برگزار شد. بیانیه پایانی آیین یادبود هنرمند فقید استاد والی به این شرح است:

* * *

استاد والی! سلام. مرگ، پایان تو نیست. تو کبوتری. به این همه هنرمندی تو، کبوتر هم غبطه می خورد. پرواز تو دوباره زمینگیری ام را به رخم کشید. از نو در خلسه ای سخت و سنگین فرو رفته ایم؛ حالی بین خرسندی و حزن. خرسندی از این که توانسته ایم در روزگار حیات زمینی ات لحظه هایی را با تو هم نفسی کرده ایم. حزن از این که چرا رفتی؟! چرا ما بی قراریم؟! استاد والی عزیز! حال که در آیین یادبود تو  ـ هنرمند بی نظیر ـ گردهم آمده ایم چه خوب است که نه برای تو که برای کاستن از عذاب وجدان خویش کاری کنیم. آخر ماها استادان یکه تاز بی توجهی به بزرگان این آب و خاکیم. استاد والی! از تو اجازه می خواهیم تا کوی یا برزن یا گذرگاهی از این سرزمین چشمه های سرد را به نام نامی ات متبرک سازیم. اجازه می دهی؟ ما را ببخش که باز هم دیر رسیدیم. باز هم ساده لوحانه در این ایستگاه سرد یخ بسته با قیصر، منتظر قطار رفته ایم. 

جمع کثیری از فعالان فرهنگی و هنری استان البرز

7 دی 1395

استاد جعفر والی هنرمند نامدار ساوجبلاغی درگذشت

آیین بزرگداشت استاد جعفر والی در فرهنگسرای امام علی علیه السلام شهرستان ساوجبلاغ برگزار می‌ شود. موسسه فرهنگی هنری سیمای شباب البرز با همکاری اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان ساوجبلاغ، مراسم یادبود استاد والی را برگزار می ‌کند. استاد والی کارگردان تئاتر، بازیگر و فیلم‌ نامه‌ نویس ساوجبلاغی که به علت بیماری ریوی 18 آذر در بیمارستان بستری بود، صبح روز  27 آذر 1395 دارفانی را وداع گفت. مراسم یادبود شادروان والی سه شنبه  7 دی با حضور هنرمندان، مسئولان و پیشکسوتان عرصه هنر از ساعت 15 الی 17 در فرهنگسرای امام علی (ع) واقع در شهر هشتگرد برگزار می‌ شود.

استاد جعفر والی هنرمند نامدار ساوجبلاغی درگذشت 

پای افطار چراغانی گیلاس 

اسماعیل آل ­احمد

مدرس و معاون پژوهشی حوزه علمیه امام جعفر صادق (ع) شهرستان ساوجبلاغ

همیشه دوست داشته ­ام به بزرگان این دیار و همه فرزانگی و فرهیختگی آنان، دورادور، عشق بورزم اما همیشه دوستان خوبم ـ مهرداد کورش ­نیا و حسین عسکری و... ـ مرا به غرقه ­شدن در بیم موج دل سپردن به عشق اینان فراخوانده ­اند و من با همه جان­ سختی ­ام باز نتوانسته ­ام اصرار و پیشنهاد آنان را ندیده و نشنیده انگارم و دوباره مثل هر بار، پای در گردابی چنین حایل نهاده­ ام و بی ­محابا به این بزرگان، نزدیک شده ­ام و به حکم صداقت روستایی ­ام تمام ­قد، دل ­باخته فرزانگی ­ها و فرهیختگی ­های آنان شده ­ام و تا به خود آمده ­ام آن بزرگ، دامنش را از دستان ارادتم بیرون کشیده و دامن ­کشان رفته است و من باز رنج قراق را پس از مدتی اندک، لاجرعه سرکشیده ­ام و چه تلخ است که می دانم این بار، نه بار آخر است.

این رنج، وقتی دوچندان می­ شود که سن تو، سنی باشد که در آن به این فراق ­های پیاپی مبتلا شوی و نتوانی بغضت را بیرون بریزی چون خیر سرت، مرد یک خانواده هستی و خوب نیست که هر چند وقت یک بار، زن و بچه ­ات خرد شدن تو را تماشا کنند. به ناگزیر، این بغض با تمام سنگینی و به سختی تمام در لایه­ های توبرتوی جانت و بر روی هزاران بغض فروخورده دیگر، رسوب می­ کند و تو یک قدم دیگر به سکوت ابدی، نزدیکتر می­ شوی. گاه البته این بغض ­ها را در روضه حضرت شهید آزادی ـ علیه­ السلام ـ می ­ترکانی و آرام می ­شوی. روضه چه فرصت خوبی است برای مردانی که نمی خواهند خردشدن­ شان را کسی ببیند. در آن تاریکی محض است که شانه ­هایت می ­لرزد و اشک با خود همه آن رسوب­ های سنگین و سخت را بیرون می­ ریزد و آرام می ­شوی. جان به قربان لب تشنه ­ات یا حسین!

این مرگ ­نوشته را برای رفتن استاد جعفر والی (1312 - 1395) می نویسم و چون خواننده ارجمند مرا نمی ­بیند در­ اشک ریختن، خیالی آسوده دارم. با استاد جعفر والی از سالیانی دور و به برکت دوستی با مهرداد کورش­ نیا آشنا شدم. از او شنیده بودم که استاد در اوج بحران مالی برای بازی در فیلمی ضعیف با پیشنهادی صدهزار تومانی مواجه می ­شود اما به احترام هنر از پذیرش آن سر باز می ­زند. استاد با آن وجه می ­توانسته خانه ­ای خوب در شمال شهر تهران بخرد. ادامه مطلب...

کوروش‌نیا بالاخره توانست از چنگ اینها خودش را خلاص کند، بیاید تهران 

شادروان استاد جعفر والی (درگذشت 27 آذر 1395) هنرمند پیشکسوت تئاتر و سینمای ایران در 25 شهریور 1390 در خاستگاهش روستای ولیان از توابع شهرستان ساوجبلاغ واقع در استان البرز، با هوشمند هنرکار سردبیر فصلنامه بازیگر (نشریه داخلی انجمن بازیگران خانه تآتر) گفت و گو کرده است. این گفت‌وگو، نخستین بار در شماره دوم فصلنامه بازیگر (زمستان 1390) به چاپ رسیده است. بخشی از سخنان استاد والی، اشاره به وضعیت هنر نمایش در شهرستان ساوجبلاغ است. ادامه مطلب...

شهرستان ساوجبلاغ، روستای ولیان، تیر 1392، عکس: رها دلدار 

حسرت دیدارش در روستای ولیان ساوجبلاغ

در پی درگذشت استاد جعفر والی هنرمندساوجبلاغی تئاتر و سینما، تعدادی از هنرمندان در شبکه‌های مجازی به او ادای احترام کردند. عباس یاری دبیر تحریریه مجله فیلم نیز نوشت: «چراغ دیگری خاموش شد... افسوس که این روزهای پایانی برگ‌ریزانِ پائیز شاهد خاموشیِ چراغ زندگی یکی دیگر از بزرگان عرصه سینما، زنده‌یاد جعفر والی بودم. حسرت دیدارش در روستای ولیان (در منطقه ساوجبلاغ) به ‌دلم ماند. قرار بود در منظرِ چشم‌انداز زیبای ده، در خانه ییلاقی‌اش با هم چای بخوریم و از همه چیز حرف بزنیم. آخرش نشد و دیدار ما به‌همان شبی که در رستورانی نزدیکی این روستا کنار هم نشسته بودیم، خاتمه پیدا کرد. هردو به ‌بهانه ازدواج دختر یکی از دوستان مشترک‌مان در این مراسم حضور داشتیم، سروصدای باندهای صدا که آواهای کامپیوتری ارگ‌نوازی را در فضا پخش می‌کرد و گروهی از پسرهای جوانِ روستایی با موهای ژل زده و کراوات داشتند با آوای موسیقی‌های لوس‌آنجلسی حرکات موزون انجام می‌دادند، مانع از آن می‌شد که صدای کسی به‌گوشِ رفیق بغل دستی‌اش برسد! حسرت درد دل در فضای آرام روستا به‌دل‌ من ماند. زنده‌یاد والی سال‌ها قید تهران و آلودگی‌هایش را زده بود و در این روستا که در آن به‌دنیا آمده بود، زندگی می‌کرد. او در دهه? شصت در این روستا فیلمی سینمایی به‌ نام "تا غروب" را ساخت و غروب عمرش در همین روستا رقم خورد. روحش در آرامش...»

استاد جعفر والی هنرمند نامدار ساوجبلاغی درگذشت

خاطرات جعفر والی؛ از تئاتر شهر تا نمایش گاو

من جعفر والی‌ام، والی‌تر نمی‌شوم

من یک ساوجبلاغی ام و هر اتفاقی که در این سرزمین بیفتد برای من پراهمیت است

حسین عسکری: امروز (27 آذر 1395) حوالی ظهر یکی از دوستان اهل هنر، تماس گرفت و خبر داد که متاسفانه استاد گرامی آقای جعفر والی هنرمند نامدار ساوجبلاغی در سن 83 سالگی در بیمارستان «تهران کلینیک» درگذشته است. استاد والی کارگردان، نویسنده، بازیگر و گوینده گفتار متن سینما و تئاتر ایران در سال 1312 در یک خانواده اهل روستای ولیان از توابع بخش چندار شهرستان ساوجبلاغ واقع در استان البرز زاده شد. پس از دریافت دیپلم، وارد دانشگاه تهران شد و در رشته بازیگری از دانشکده هنرهای دراماتیک فارغ التحصیل شد. تئاتر را از سال 1336 آغاز کرد و از سال 1337 با عنوان کارگردان به استخدام وزارت فرهنگ و هنر درآمد. او به مدّت ده سال در کار دوبله فیلم های سینمایی فعالیت کرد.

اهل فرهنگ و هنر، استاد والی را با نمایشنامه های دکتر غلامحسین ساعدی معروف به گوهر مراد می شناسند که بین سال های 1340 تا 1350 در تالار سنگلج تهران و تلویزیون ایران کارگردانی و بازی کرده است. استاد والی در دهه چهل و پنجاه خورشیدی نمایشنامه های «فقیر»، «چوب به دست های ورزیل»، «بام ها و زیر بام»، «از پانیفتاده ها»، «ننه انسی»، «گرگ ها»، «گاو»، «آی باکلاه آی بی کلاه»، «دعوت»، «دست بالای دست» او را در تالار سنگلج تهران و تلویزیون کارگردانی کرده است. در آن سال ها با علی نصیریان، بیژن مفیدی، جمشید مشایخی، عزت الله انتظامی و دیگران همکار بود. او در پاییز سال 1393 مجوز اجرای دوباره «آی باکلاه آی بی کلاه» را از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دریافت کرد.

استاد والی فعالیت در سینمای حرفه ای را از سال 1348 با بازی در فیلم «گاو» به کارگردانی داریوش مهرجویی آغاز کرد و تا سال 1366 به تدریس بازیگری در دانشکده هنرهای زیبا اشتغال داشت. فیلم گاو، براساس داستانی از دکتر ساعدی است. دکتر احسان نراقی می گوید که محمّدرضا شاه پهلوی شخصاً فیلم گاو را دید و پیام آن را نیز دریافت. امام خمینی (ره) هم فیلم گاو را نمونه یک فیلم آموزنده و فرهنگی دانسته است  .

استاد والی مدّتی مقیم کشور کانادا بود و در سال های اخیر به ایران بازگشته و بیشتر اوقاتش را در روستای ولیان می گذراند و به اعضای گروه نمایش بهمن شهرستان ساوجبلاغ به سرپرستی مهرداد کورش نیا، تئاتر آموزش می داد. او در سال های 1385 و 1386 در گفت و گوهای جداگانه با دو نشریه فرهنگی درباره هنر نمایش در ساوجبلاغ گفته است: «الان من در روستایی زندگی می کنم و به تعدادی جوان، تئاتر آموزش می دهم. شوق و ذوق آنهاست که باعث این اتفاق شده است... من در هشتگرد استعدادهای خوبی می بینم که با آنها الان کار می کنم... هشتگرد شهر کوچکی است در ساوجبلاغ اما حوادث هنری بزرگی می تواند در آن اتفاق بیفتد. باید کوشش کنیم که چنین شود... کوشش ها و همدلی های بچّه های ساوجبلاغ ستودنی و باعث امیدواری است. من یک ساوجبلاغی ام و هر اتفاقی که در این سرزمین بیفتد برای من پراهمیت است. هر انسانی به محیط و فضای کودکانه اش دلبستگی دارد.»

استاد والی در سال 1386 در نمایش «اتاق شماره شش» براساس داستانی از آنتوان چخوف و به کارگردانی ناصر حسینی مهر و فیلم سینمایی «پاداش سکوت» به کارگردانی مازیار میری بازی کرد. تأسیس اداره هنرهای دراماتیک در تئاتر شهر در سال 1337، فعالیّت در نمایش های زنده نخستین تلویزیون خصوصی ایران در سال 1339 و نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمّل مرد در بیست و پنجمین جشنواره بین المللی فیلم فجر در سال 1385 از دیگر فعالیّت های هنری استاد والی است. در زمستان 1393 با حضور گروهی از هنرمندان پیش کسوت سینما و تئاتر ایران، از شصت سال فعالیّت هنری او در تورنتوی کانادا تجلیل شد. قرار بود استاد والی با همکاری دکتر امید روحانی خاطرات و تجربیات خود را در کتابی منتشر کند. این کتاب دربردارنده خاطرات و تجربیات این هنرمند پیشکسوت در دوره های گوناگون زندگی اش و در حوزه هایی همچون تئاتر، دوبلاژ، سینما و تدریس است.

فیلم شناسی استاد والی به این شرح است: کارگردانی «تا غروب» در سال 1367؛ نویسنده فیلنامه «مریم و می تیل» در سال 1371 و «تا غروب» در سال 1367؛ گوینده گفتار متن فیلم «میهمان ناخوانده» در سال 1367؛ بازیگری از سال 1348 تا 1385 در فیلم های «گاو»، «گرگ بیزار»، «خاک»، «تنگسیر»، «سفر سنگ»، «هجرت»، «گفت هر سه نفرشان»، «آقای هیروگلیف»، «پاییزان»، «ملخ زدگان»، «دادشاه»، «مردی که زیاد می دانست»، «گل های داوودی»، «مداربسته»، «گمشده»، «ستاره دنباله دار»، «ناخدا خورشید»، «بهار در پاییز»، «باد سرخ»، «مسافران درّه انار»، «راه و بیراه»، «جاده عشق»، «تهران روزگار نو» و «پاداش سکوت».

منابع: روزنامه ایران، ش 3787، ص 17؛ روزنامه اعتماد ملّی، ش 432، ص 7؛ روزنامه شرق، ش 2059، ص 11؛ فرهنگ و هنر ساوجبلاغ: ویژه نامه سوّمین جشنواره بزرگ فرهنگی، هنری شهرستان ساوجبلاغ، ص 7؛ وبلاگ ساوجبلاغ پژوهی، 23 اسفند 1389؛ وبگاه ویکی پدیا (دانشنامه آزاد)، 3 فروردین 1390؛ جمال امید، فرهنگ سینمای ایران، ص 475؛ محسن شهرنازدار، مهرگان: جشن نامه مشاهیر معاصر ایران، ج 1، ص 415؛ جمشید لایق، شاهین سرکیسیان بنیان گذار تئاتر نوین ایران، ص 78؛ مسعود مهرابی، تاریخ سینمای ایران، ص 214، 375.

حدود پنجاه سال پیش، تمرین یک نمایش در تئاتر شهر تهران. نفر اول استاد علی نصیریان، نفر دوم زنده یاد استاد جعفر والی، نفر چهارم استاد جمشید مشایخی. 

 گفت و گویم با خبرگزاری ایرنا به مناسبت درگذشت استاد والی  

مقاله ام درباره استاد والی در روزنامه اطلاعات  

(روزنامه اطلاعات، ش 26612، ضمیمه فرهنگی، ش 292، اول دی 1395، ص 1) 

کوچ والی البرزی هنر ایران

(روزنامه پیام آشنا، سال سوم، ش 803، دوشنبه 29 آذر 1395، ص 5)

ادامه مطلب...

البرز گنجینه آثار تمدنی هزاره هفتم پیش از میلاد تا امروز

کد خبر: 82347535 | تاریخ خبر: 25/09/1395 - 9:10

کرج - ایرنا - استان البرز به مرکزیت کرج با توجه به تنوع اقلیمی کوهستانی و دشت، زیستگاه ها و گونه های مختلف حیات وحش، آداب، رسوم و فرهنگ های متفاوت و دیرپای محلّی، آثار متنوع و متعدد فرهنگی و تاریخی از هزاره هفتم پیش از میلاد مسیح تا دوره های اخیر، یکی از قطب های گردشگری در ایران است  . به گزارش ایرنا، استان البرز با 6 شهرستان کرج، ساوجبلاغ، نظرآباد، طالقان، فردیس و اشتهارد، تنوع اقلیمی کم نظیر در کشور را دارا است که از آب و هوای کوهستانی تا گوهر کویر را یکجا در اختیار دارد.

تپه ازبکی تنها یکی از محوطه ‌های باستانی ارزشمند تاریخی فلات ایران واقع در شهرستان نظرآباد از شهرستان‌های استان البرز قرار دارد. این تپه تاریخی با قدمت 9 هزار ساله به عنوان قدیمی ترین بنای خشتی جهان مطرح است. بسیاری از کشورها که امروز توانسته اند جایگاهی در صنعت گردشگری جهان برای خود دست و پا کنند یا فاقد سابقه تمدنی نظیر ایران و به ویژه استان البرز هستند و یا اینکه سابقه آثار تمدنی آنها به 500 سال هم نمی رسد. با توجه به شرایط پیش آمده از سوی دولت تدبیر و امید و شکست خوردن پروژه ایران هراسی، ظرفیت های گردشگری موجود در ایران نمود بیشتری یافته است و دیگر این وظیفه ما است بیش از هر زمان دیگری این سابقه تمدنی، تاریخی و فرهنگی را به جهان معرفی کنیم. ادامه مطلب...

تدوین استراتژی گردشگری شهر نظرآباد با کاربرد مدل SWOT

علیرضا گروسی، مصطفی توکلی، دکتر سیدعلی علوی، «تدوین استراتژی گردشگری شهر نظرآباد با کاربرد مدل SWOT»، فصلنامه جغرافیایی فضای گردشگری، دوره 5، ش 20، پاییز 1395، صص 121 - 136.  

چکیده: امروزه صنعت گردشگری، به عنوان یکی از منابع پایدار درآمد برای شهرها می‌باشد. لذا با تقویت و ایجاد بسترهای مناسب این صنعت می‌توان، به رشد و توسعه شهرها دشت یافت. شهر نظرآباد به عنوان مرکز شهرستان نظرآباد، دارای بستری مناسب برای توسعه گردشگری و همچنین افزایش درآمد برای شهر و اشتغال‌زایی می‌باشد. این پژوهش از نوع توصیفی - تحلیلی و با رویکردی کاربردی می‌باشد و برای گردآوری اطلاعات از روش‌های کتابخانه‌ای و میدانی استفاده شده است. هدف اصلی این پژوهش تحلیل و شناسایی نقاط قوت و ضعف و همچنین فرصت‌ها و تهدید‌های صنعت گردشگری در شهر نظرآباد با استفاده از مدل SWOT می‌باشد. نتایج تحلیلSWOT نشان می‌دهد که نقاط قوت (4.85)، ضعف (4.39)، فرصت (4.16)و تهدید (4.04) می‌باشد. طبق نتایج حاصله از مدل SWOT باید گفت که راهبرد فعال رقابتی یا SO در اولیت اول می‌باشد و نیز راهبرد WO یا راهبرد بازنگری در رتبه دوم می‌باشد. راهبردهای تدافعی(WT) و محافظه کارانه (ST)  نیز رتبه‌های بعدی قرار دارند. لذا در گردشگری شهر نظرآباد و تدوین استراتژی مؤثر در آن می‌توان از قوت‌ها و همچنین فرصت‌های موجود در آن برای بهبود وضعیت گردشگری در شهر نظرآباد بهره جست.

کلیدواژگان: گردشگری؛ استراتژی؛ مدل SWOT؛ شهر نظرآباد. 

Developing the Tourism Strategy of Nazarabad Using SWOT Model

Today tourism industry is a permanent source of income for cities. Thus this industry can be used as a means for developing cities through strengthening the appropriate potentials. Nazarabad can be regarded as a suitable area for tourism development as well as increasing income and employment in the city. This research is a descriptive-analytical study in which a practical approach to data collection namely the library and the field study has been used. The main objective of this study was to analyze and identify the strengths and weaknesses and the opportunities and threats of the tourism industry in Nazarabad using SWOT model. SWOT analysis results indicated that the strengths, weaknesses, opportunity and threats are 4.58, 4.39, 4.16, and 4.04 respectively. According to the results of SWOT model, the competitive activist strategy or SO is in the first order of priority, and WO strategy or strategies are in the second order. Defensive strategies (WT) and conservative (ST) are also the next ones. It can be concluded that in the tourist town of Nazarabad, the effective strategy which can be developed is providing opportunities to improve the situation of tourism in Nazarabad.

دانلود متن مقاله فوق

وقف فرهنگی عالم البرزی در 300 سال پیش 

کد خبر:  82329728 (5697274) | تاریخ خبر: 13/09/1395 ساعت:  9:26

کرج - ایرنا - ملا محمدجعفر جوستانی طالقانی از مشاهیر استان البرز است که در وقفی جالب و کم سابقه، در سال 1146 هجری قمری، همه کتاب ها و نوشت افزارهای خود را وقف کرد. حسین عسکری، پژوهشگر فرهنگ و تاریخ البرز روز شنبه به خبرنگار ایرنا گفت: در تقویم کشورمان هفتم تا شانزدهم آذر، دهه وقف نامگذاری شده است و روز آخر دهه وقف امسال (سه شنبه 16 آذر)، به نام روز وقف و علم و فناوری نامگذاری شده است.

وی با بیان اینکه از جمله دراین بخش، وقف کتاب و دیگر اقلام فرهنگی است، اظهار داشت: این وقف ها به همت عالمان دین و دانشمندان مسلمان، با هدف شکوفایی و ارتقای فرهنگ اسلامی و رشد علمی مسلمانان انجام شده است. وی گفت: ملا محمدجعفر جوستانی طالقانی از مشاهیر استان البرز است که در وقفی جالب و کم سابقه، در سال 1146 هجری قمری، همه کتاب ها و نوشت افزارهای خود همانند قلم، دوات و دیگر اسباب ملایی را وقف کرد.

عسکری افزود: از این قبیل وقف نامه ها در تاریخ ایران دوره اسلامی، بسیار است، اما این وقفنامه عالم البرزی به طور خاص، دارای نکات ارزشمندی است. وی بیان داشت: در آغاز این وقف نامه، مقدمه ای در اهمیت وقف برای وضعیت آدمی پس از مرگ درج شده، مرگی که برای همه مقدّر است با این عبارت زیبا: «هر فردی از افراد انسان را جامه حیات این جهانی کندن و به امر علایق جسمانی از دوش افکندنست.» این پژوهشگر البرزی گفت: این واقف خیراندیش معتقد بود که این وقف است که پس از مرگ به کار آدمی می آید.

عسکری ادامه داد: میرزا محمدصادق مرجانی طالقانی در ربیع الاول 1146 این وقف نامه فرهنگی را کتابت کرده است. وی اظهار داشت: دکتر رسول جعفریان پژوهشگر و عضو هیات علمی دانشگاه تهران اخیرا در کانال تلگرامی خود، برای نخستین بار متن کامل این وقفنامه را به شرح زیر منتشر کرده است:

«هو الواقف علی السرایر و الضمایر. أحمد و اُصلی علی اَحمده و آله، و بعد: باعث بر تحریر این سطور شرعیه آنست چون به حکم آیه کریمه وافی هدایه « کُلُّ مَنْ عَلَیْها فانٍ» [الرحمن: 26]‏ هر فردی از افراد انسان را جامه حیات این جهانی کندن، و به امر علایق جسمانی از دوش افکندنست. پس چیزی که از دست حوادث از تصرف آن کوتاه و در کوچه تنگ و تار مرگ آدمی را شمع راه می تواند شد و دستگیر، ساحت پر وحشت إِذا بَلَغَتِ التَّراقِیَ [قیامت: 26] می تواند بود، از آن جمله وقف است که حاصل آن بعد از خراب بدن در گلشن احوال، آناً فآناً جاریست. بنابرین، حضرت فضیلت و کمالات دستگاه حقایق و معارف آگاه زبده العلماء، و زینه الاتقیاء، آخوندی مولوی مولا محمدجعفر خلف المرحوم المغفور رضوان آرامگاه، کهف الحاج حاجی محمد مقیم جوستانی الاصل من محال طالقان، وقف نموده این کتاب ارشاد را، مع جمیع کتابهای خود، حتی قلم و دوات، و آنچه به اسباب ملایی نامند، مع جزوکش ها و قطعه ها و مِسطرها و غیرذلک، وقف اولاد ذکور نمود، اولاً ملا امان الله و ملا علی المعین، سیوجد بطناً بعد بطن، و نسلاً بعد نسل، لاجل نفسه لثواب تعالی و طلباً لمرضاته، وقفا خاصّاً صحیحاً شرعیاً بحیث لا یباع و لایورث، و لا یوهب و لایرهنه، علی أن یرث الله هو خیر الوارثین. بسم الله الرحمن الرحیم، فَمَنْ بَدَّلَهُ بَعْدَ ما سَمِعَهُ فَإِنَّما إِثْمُهُ عَلَی الَّذینَ یُبَدِّلُونَهُ إِنَّ اللَّهَ سَمیعٌ عَلیم‏. العاصی بنده کمترین ‏محمد صادق مرجانی فی شهر ربیع الاول سنه 1146.»

6156/ 6155 خبرنگار: نوشین طهماسبی ** انتشار دهنده: محمد عزیزپور.

متن خبر فوق در وب سایت خبرگزاری ایرنا

«کلید بهشت» را با خود برد

حسین عسکری: متاسفانه مطلع شدم که آقای غلامحسین کیانی مجد شاعر و نویسنده نظرآبادی در روز 23 آبان 1395 در سن 91 سالگی درگذشته و در بی خبری اهل فرهنگ و هنر شهرستان، در قطعه 27، ردیف 27، شماره 54 آرامستان بهشت سکینه واقع در شهرستان کرج از توابع استان البرز به خاک سپرده شده است. پیری شیک پوش و شوخ طبع و در عین حال با سواد بود. درباره مذهب به ویژه تاریخ اسلام و تشیع دانسته های فراوانی داشت. البته این اواخر، بیماری سختی، حافظه او را فرسوده بود و خودش را هم خانه نشین کرده بود. مرحوم کیانی مجد که قبلاً نام خانوادگی اش «خرمن گیر» بود، متولّد سال 1304 خورشیدی در روستای ابراهیم بیگی از توابع شهرستان نظرآباد است. نگارش دوازده عنوان کتاب چاپ شده و نشده با موضوع مذهبی، تاریخی و ادبی، تاسیس آموزشگاه و راه اندازی انجمن فرهنگی رادمردان در سال 1347 در شهر تهران، از جمله فعالیّت ­های فرهنگی و اجتماعی او است. فرهنگ قرآن مجید، ترجمه قرآن مجید، فرهنگ فارسی شصت و پنج هزار واژه، فرهنگ فارسی به فارسی سی هزار واژه، ترجمه عربی به فارسی سی هزار واژه، کلید بهشت: الوهیت (خدایی) مقام حضرت باریتعالی (تهران: انتشارات قوانین، 1387)، منظومه ای از سوگواری حضرت سیدالشهداء (ع) و شهدای صحرای کربلا (تهران: انتشارات مطبوعات دینی، 1384)، چهارده معصوم از تولّد و شهادت، دایره المعارف ادیان و تحولات اجتماعی فرهنگی، کلیات حقوق اسلامی و جزایی، کلیات نخستین موانع طبیعی و پیشگیری از حوادث غیر مترقبه، آثار مکتوب چاپ شده و نشده این نویسنده نظرآبادی است. به یاد دارم آن مرحوم در نوروز سال 1388 لطف کرد و نسخه ای از کتاب «کلید بهشت» را به بنده هدیه داد. خوشا به حالش که «کلید بهشت» را با خود برد. روحش شاد و قرین رحمت الهی باد.

یادداشتم درباره شادروان کیانی مجد در سال 1390

 خبر درگذشت مرحوم کیانی مجد در شبکه خبر دانشجویان البرز (اسنا)

خبر درگذشت مرحوم کیانی مجد در سایت تیتر یک   

گفت و گوی روزنامه رسالت با شادروان غلامحسین کیانی مجد