«دانشنامه جهان اسلام» از منابع مرجع به زبان های فارسی و عربی در شناخت فرهنگ، تاریخ و جغرافیای ایران و دیگر کشورهای اسلامی به شمار می رود که نگارش و چاپ آن از سال 1362خورشیدی زیر نظر آقای دکتر غلامعلی حداد عادل آغاز شده و در بهار 1401به جلد سی ام رسید. در جلد اخیر، ذیل حرف «ط»، مدخل هایی در پیوند با طالقان به چاپ رسیده است: 

1. طالقان / احمد آرین نیا؛

2. ابوالخیر طالقانی / محمدعلی حیدری مزرعه آخوند؛

3.  خاندان طالقانی / محمدحسین شمسایی؛

4. سید ابوالحسن طالقانی / سید محمدحسین میرابوالقاسمی؛

5. سید محمود طالقانی / محمدمهدی جعفری؛

6. اعظم السادات طالقانی / محبوبه جودکی؛

7. ملا نظرعلی طالقانی / حسین محمدخانی؛

8. ملا نعیما طالقانی / فهیمه سادات بهشتی.

همه مدخل‌های پیش گفته، بر اساس شیوه دانشنامه ای و مستند، نوشته شده اما در مدخل «طالقان» آمده است: «رصدخانه ای هم در روستای گلیرد طالقان ساخته شده است...» این فراز از مدخل، دقیق نیست چون آقای دکتر رضا منصوری سال های پیش، پیگیر ایجاد چنین مرکزی بود اما به دلایلی که از آن بی خبریم، کامیاب نشد.

 چقدر خوب بود نویسنده محترم، جهت نگارش چنین مدخل مهمی از پژوهشگران و طالقان شناسانی چون آقایان استاد دکتر حکمت اله ملاصالحی، استاد دکتر رضا شعبانی، دکتر سید غنی افتخاری، دکتر احسان الله شکراللهی، اسماعیل یعقوبی، فریبرز صادقیان، مهندس سید هادی میرابوالقاسمی، بهروز محمدبیگی، حسن پورزاهد، اسماعیل آل احمد و خانم مهناز حدادی و... راهنمایی و کمک می گرفت. بر همین مبنا، بخش فرهنگ، تاریخ، باستان شناسی و نام آوران این مدخل می‌توانست قوی تر باشد.

در هر صورت، کوشش صادقانه نویسنده محترم مدخل طالقان، قابل تقدیر است ایشان همچنین در معرفی تک نگاری های روستاهای طالقان به «کتاب روستای ایستا» هم اشاره کرده و در این باره نوشته است: «در طالقان، معماری بومی و فرهنگ و آداب و رسوم کهن اهالی در روستاها حفظ شده است. بافت اجتماعی و ساخت کالبدی این روستاها در تک نگاری های اورازان اثر جلال آل احمد (تهران 1349ش)، فشندک اثر هوشنگ پورکریم (تهران 1341ش)، تاریخچه روستای میر طالقان اثر بهمن خستو (تهران 1378ش) و روستا ایستا اثر حسین عسکری (تهران 1389ش) مشهود است. در روستای ایستا، گروهی از پیروان میرزا صادق آقا تبریزی، از مخالفان نهضت مشروطه، بر پایه جایگاه طالقان در احادیث آخرالزمان، سکونت کردند اهالی روستا به سبب دوری از فناوری و سبک زندگی جدید و نیز انزوای اجتماعی شهرت دارند...»

مدخل آیت الله سید ابوالحسن گلیردی طالقانی (پدر گرامی آیت الله سید محمود علایی طالقانی) به قلم شادروان استاد سید محمدحسین میرابوالقاسمی است اما سوگناک این که نویسنده زنده نیست که چاپ مقاله اش را ببیند؛ این یعنی «تولد نوشته» پس از «مرگ مؤلف». روانش شاد

حسین عسکری

 7 تیر 1401