مطالبه فعالان فرهنگی و اجتماعی درباره فرهنگسرای خط و تذهیب شهر کرج 

در واکنش به سخنان اخیر حسین سعیدی سیرایی عضو شورای اسلامی شهر کرج

اسفند 1402

با پیام ها و یادداشت هایی از: استاد داوود فتحعلی بیگی (آقای نمایش های ایرانی)، استاد علی مهری (رئیس انجمن خوشنویسان استان البرز و عضو شورای مرکزی انجمن خوشنویسان ایران)، دکتر احسان الله شکراللهی (خوشنویس و رئیس پیشین مرکز تحقیقات زبان فارسی در هند)، دکتر فریدون کوره ئی (نویسنده، پژوهشگر و مدرس زبان و ادبیات فارسی)، استاد رضا منوری (مدرس پیشکسوت انجمن خوشنویسان کرج)، استاد حمزه مشایخی فیروز (مدرس انجمن خوشنویسان شهرستان کرج)، استاد حمیدرضا نادری (رئیس انجمن خوشنویسان شهرستان ساوجبلاغ)، استاد سپهر نصراللهی (مدرس انجمن خوشنویسان ایران و رئیس انجمن خوشنویسان شعبه شهر جدید مهستان)، استاد یعقوب بهادری (رئیس انجمن خوشنویسان شهرستان نظرآباد)، استاد محمدعلی قربانی (کاتب قرآن کریم، عضو شورای انجمن خوشنویسان استان البرز و عضو شورای ارزشیابی انجمن خوشنویسان ایران)، استاد محمد مرادی (مدرس انجمن خوشنویسان ایران)، استاد محمدصادق صدرنژاد (مولوی پژوه و خوشنویس)، دکتر مصطفی اویسی (فعال فرهنگی و دانشیار دانشکدگان کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران)، رضا قاسم‌پور (معلم روزنامه نگار)، امیر آزادروستا (نویسنده، بازیگر، کارگردان و دبیر جشنواره چشمه)، دکتر حسین عسکری (نویسنده و البرز پژوه)، حمید فراهانی (نوازنده، موسیقی دان و مدرس دانشگاه)، اسماعیل آل احمد (نویسنده و مدرس حوزه علمیه).

________________________________

«برندی» که خود داشت ز بیگانه تمنا می‌کرد..!

|نگاهی انتقادی به سخنان اخیر عضو شورای اسلامی شهر کرج|

دکتر حسین عسکری

 نویسنده و البرز پژوه

امروز در صفحه اینستاگرام شورای اسلامی شهر کرج، سخنان کوتاه آقای «حسین سعیدی سیرایی» در جلسه 159 شورای شهر را دیدم و شنیدم. در این ویدئو، گوینده محترم از «برندسازی شهری» سخن می‌گوید و به عملکرد و کاربری «فرهنگ سرای خط و تذهیب شهر کرج» و «انجمن خوشنویسان شهرستان کرج» می‌تازد که چرا به جای کار فرهنگی و هنری، کار سیاسی کرده اند!؟ ایشان در پایان، به دیگر اعضای شورای شهر توصیه و تاکید می‌کند که این «ملک خوب!؟» از خوشنویسان نجیب کرجی پس گرفته شود! بنده به تقسیم بندی های داخلی شورا و شهرداری و جناح بندی‌ های واقعاً کودکانه و بدوی شهرستانی، استانی و کشوری کاری ندارم. فرهنگ، تاریخ و هویت البرز بزرگ و دیرپا برایم مهم، جذاب و قابل اعتنا است. اگر آقای سعیدی سیرایی در پی «برندسازی شهری» یا به زبان فاخر و شیرین فارسی، «ویژند شهری» یا «نمانام شهری» هستند به نظرم هنر قدسی و فاخر خوشنویسی، بهترین محمل و زمینه برای این دغدغه فرهنگی می‌تواند باشد. استان پر افتخار البرز با سه سبک خوشنویسی بومی یعنی سبک‌های «کمال شکسته نستعلیق»، «میرخانی / برغانی» و «تلفیقی استاد امیرخانی» و ظهور بیش از 250 خوشنویس و کاتب دارای اثر از روزگار صفویه تا معاصر، می‌تواند یکی از قطب‌های مهم و قابل توجه هنر خوشنویسی ایران به شمار آید. مشارکت خوشنویسان بزرگ البرزی یعنی استادان سید حسن و سید حسین میرخانی و استاد ابراهیم بوذری طالقانی در تاسیس «انجمن خوشنویسان ایران» و مشارکت معنوی و هنری استاد سید حسین میرخانی در خوشنویسی قرآن کریم و پدید آوردن و پروراندن «شیوه نستعلیق قرآنی» و ثبت نام مبارک جناب استاد غلام حسین امیرخانی (خوشنویس نامدار طالقانی) به عنوان «گنجینه زنده بشری خط نستعلیق در فهرست ملی نادره کاران میراث فرهنگی ناملموس ایران» در تابستان 1399، نام شهر کرج را به زیبایی و هنرمندانه با هنر خوشنویسی ایران پیوند زده است. همان «برند شهری» که آقای سعیدی سیرایی در جست و جوی آن است. علاوه بر این سرمایه‌های فرهنگی، وجود عزیز استاد علی مهری در جایگاه ریاست انجمن خوشنویسان استان و عضو شورای مرکزی انجمن خوشنویسان ایران، برای شهر کرج و استانمان البرز، بسیار مغتنم و با برکت است؛ هنرمندی نجیب و اخلاق مدار که با عشق و رنج مثال زدنی، هنر خوشنویسی را زنده نگه داشته و شأن هنرمندان و خوشنویسان البرزی را پاس داشته است.

خط زیبا، خاک را زر می کند

کار مولا و پیمبر می کند

هر که خطش خوب، خلقش خوب تر

می شود مخلوق را محبوب تر

در پایان به آقای سعیدی سیرایی پیشنهاد می‌کنم که از «نامهربانی» نسبت به هنر خوشنویسی، خوشنویسان و انجمن آنان دست بردارند و با مشارکت در عملی کردن پیشنهادهای زیر، کرج را به «شهر هنر قدسی و اخلاق انسانی» تبدیل کنند: 1. کمک به توسعه کمی و کیفی انجمن خوشنویسان شهرستان کرج و استان البرز؛ 2. دعوت از جناب استاد امیرخانی جهت پذیرش شهروند افتخاری کلان شهر کرج؛ 3. کمک به تاسیس و راه‌اندازی «موزه و گنجینه خوشنویسی البرز» در مرکز استان؛ 4. پشتیبانی از طراحی و اهدای جایزه های ملی «نستعلیق قرآنی» و «کمال شکسته نستعلیق» به میزبانی استان البرز و شهر کرج؛ 5. پشتیبانی از چاپ کتاب «نقش استان البرز در تعالی هنر خوشنویسی ایران»؛ 6. کمک به احیای «سنت فراموش شده خوشنویسی قرآن کریم پای آبشار کرکبود طالقان»؛7. نام گذاری معابر و اماکن عمومی شهر کرج به نام مبارک خوشنویسان پیشکسوت البرزی و نصب تصویر و تندیس آنان؛ 8. تزئین اماکن عمومی شهری با هنر خوشنویسان البرز؛9. کمک به تهیه فیلم‌های مستند و داستانی از زندگی و زمانه خوشنویسان نامدار البرزی جهت پخش از رسانه ملی.

24 اسفند 1402

________________________________

«برندسازی» با افکار ضد فرهنگی!

استاد حمزه مشایخی فیروز

مدرس انجمن خوشنویسان شهرستان کرج

شهر خالی است ز عشاق بود کز طرفی

مردی از خویش برون آید و کاری بکند

اولاً سوابق و فعالیت های انجمن خوشنویسان و خصوصاً کرج بسیار درخشان و عملکرد آن مشخص و در مقایسه با سایر مراکز مورد حمایت شهرداری قابل قیاس نمی باشد. شائبه مطروحه که آیا اصلاً هنرمندها به این مراکز رفت و آمد دارند یا نه؟! تا منظور شما از هنرمند که باشد. این طور که شما طرح مسئله دارید صرفاً سرای سنتی قلیان پاسخ گوی نیازتان بوده و رضایت عزیزان را جلب می نماید. تحفه هنر خوشنویسی جلوه جمال ازلی در حمایت از ظهور و بروز ادبیات و فرهنگ غنی ایرانی اسلامی است. در شرایط فعلی که کودک و نوجوان ما گرفتار پیچ و خم های فضای مجازی بوده و گسترش دام و تله ها ی ضد فرهنگ زرق و برق دار به شدت رو به افزونی است، پیشنهاد «برندسازی» با افکار ضد فرهنگی جناب عالی، جوابگو است؟

25 اسفند 1402

کارنامه هنری استاد مشایخی

________________________________

چرا با سیاست های غلط، تیشه بر ریشه خودمان بزنیم؟!

استاد محمد مرادی

مدرس انجمن خوشنویسان ایران

سلام و درود. کاش کمی روشنگری شود و وضوح بیان، که شنونده هم مفهوم افراد خاص را متوجه شود!شاید از جهتی حق با شماست. جناب سعیدی سیرابی در بیانات شما دو عبارت «فعالیت های هنری» و «ساختمان تاریخی» گنجانده شده، از این جهت جلب توجه می کند که لابد تاریخ و هنر از دیر باز به هم گره خورده اند...قابل تأمل است که بیشترین کامنت ها که از طرف مردم و هنرمندان و علاقه مندان نوشته شده، مربوط به همین پست در پیج و صفحه اینستاگرام شهر کرج است. به عنوان شورای شهر و خدمتگزار مردم حتما کامنت ها و نظرات همین پست را مطالعه کنید. از رانت گفتید. حال چه اقتصادی باشد، چه سیاسی، چه هنری... و البته که مقابله با برخی سیاست های نادرست چیزی نیست جز خدمت به مردم. گاهی دولت ها و احزاب صاحب قدرت و مسند که در خصوص منابع ثروت و توزیع آن تصمیم غلطی دارند، تبعیض ایجاد می شود بین مردم و افراد جامعه و این به معنای رانت سیاسی است. بدون شک مقابله با رانت و برنامه غلط، باید از دستاوردهای مردان سیاست باشد و این خوشایند است. آیا نمی شود با مدیریت تخصصی و دلسوزانه در کنار اساتید هنری و صاحب فن «و فرهیخته» چاره ای اندیشید؟! فرمودید در جلسه غیر علنی فاش خواهید کرد که در پشت پرده اتفاقاتی افتاده است. به نظر شما اهل هنر و دوستداران هنر چگونه باید از پشت پرده مطلع شوند که حق با چه کسانی است و در حق چه کسانب اجحاف شده؟! با روشن نگری و وضوح بیان بتوانند احقاق حق کنند. اگر رانت و سیاست غلطی در جریان بوده، مطلع شوند و به گفته های شما قانع شوند! از درد و رنج اهل هنر مطلعید ؟؟؟!!! ملک خوب شهرداری؟! شهرداری مگر متعلق به همین مردم نیست؟ مگر هنرمند جماعت از شما نیستند؟ مگر تکلیف بر مسئول فرهنگی شهرداری مشخص نیست و شرح وظایفی گفته نشده؟! چرا با سیاست های غلط دوایر و حصاری بلند بکشیم بین خودمان؟ مگر همه ما جزو این جامعه نیستیم ؟! حق سخن گفتن و نقد و انتقاد نداریم ؟! حتما داریم. هنرمندانی که از چند صد سال برای این مرز و بوم از جان و دل مایه گذاشتند. کمی هم تاریخ هنری را ورق بزنیم بد نیست. هنرمندان سرمایه این مملکت هستند. همین ساختمان تاریخی که شما می فرمایید مأمن و پناهگاهی است برای اهل هنر و اندیشه. برای انعکاس گوشه ای از این همه زیبایی که خلق می شود. هنر انعکاس و جلوه ای از زیبایی عالم نامتناهی است که در قاب و چهارچوبی متناهی منعکس می شود. این خانه و خانه هایی که محفلی بوده برای التیام دردهای درونی جامعه. سالها در این مکان نمایشگاه های مختلف هنری و خوشنویسی و تذهیب و موسیقی و... برگزار شده... اقشار مختلف از همین نمایشگاه ها بازدید کرده اند. چرا باید به همین سادگی از اهمیت هنر در جامعه غافل شویم! چرا با سیاست های غلط تیشه بر ریشه خودمان بزنیم؟ سیاست و عملکرد غلط، غلط و اشتباه است، چه از سوی دولت مردان باشد چه از طرف هنرمندان و هر قشری و احزابی از جامعه. همه ما به نوعی در آبادانی وطن عزیزمان نقش داریم. کاش می شد بیشتر صحبت کرد اما در این مختصر نخواهد گنجید. ای که دستت می رسد، کاری بکن. جناب سعیدی سیرایی عزیز، مسئول و خدمتگزار محترم مردم: انتظار می رود با همدلی و برنامه درست و صحیح و عملکرد مناسب، همراه و کمک حال هنرمندان باشید. هنرمندان این مملکت از اقشار خوب این جامعه هستند. با هنر حالمان خوب می شود، قطعا حال شما هم... به قول ویکتور هوگو: کسی که درب مدرسه ای را باز می کند، زندانی را تعطیل می کند. چه مدرسه ای زیباتر از مدرسه هنر! جامعه امروزی سخت به هنر هنرمند نیازمند است.

خلل پذیر بود هر بنا که می بینی

مگر بنای محبت که خالی از خلل است

جناب سعیدی سیرایی عزیزمان! محبت شما، سیاست و حمایت دلسوزانه شما و سیاست درست و برنامه صحیح مسئولین هنری در کنار همراهی مردم عزیزمان، همانند چشمه ای خواهد بود که می جوشد و جاری می شود و هر چیزی را که در مسیرش قرار گرفته سرسبز و آباد می کند...

با احترام

27 اسفند 1402

________________________________

به بهانه ی ارج نهادن به نهاد فرهنگی و هنری انجمن خوشنویسان در استان البرز و کرج

استاد سپهر نصراللهی

مدرس انجمن خوشنویسان ایران و رئیس انجمن خوشنویسان شعبه شهر جدید مهستان

تاریخ ما و جهانیان مشحون و سرشار از نشانه‌هایی ست از تاثیرات مثبت و ماندگارِ ارج نهادن به هنر و هنرمندان و زیبایی و زیبایی آفرینان توسط حکومت‌ها و حکمرانان، و همچنین مملو از عبرت آموزی‌های بسیار از تاثیرات منفی و مخربِ بی مهری های حاکمان و حکومت‌ها با ایشان. و در این میان برای ما ایرانیان، خوشنویسی که از یک سو هنری ست ویژه، راوی کلام وحی و سخنان حکیمانه و عصار گونه ی تاریخ و تجربه‌های تاریخی انسان و از سوی دیگر یکی از چند شاخه ی معدود هنری که می‌توان گفت صرفاً و مخصوصا از آن ما ایرانیان (ایران تاریخی و فرهنگی) است و نمونه ی مشابهی در دنیا ندارد، می بایست به صورت ویژه نیز مورد توجه و تفقد حاکمان و دولتمردان باشد. اتفاقاً اختصاص بهترین فضاها و امکانات و شرایط و بودجه به این شاخه ی هویتی هنر ایران وظیفه ی حکمرانان و سیاستگذاران این سرزمین باید باشد تا همچون گذشته نماد و نشانه‌ای بر تارک فرهنگی این سرزمین بماند و فخر بیافریند، نه اینکه بر سر سِتاندنِ اندک فضاهایی در اختیار این هنر در کلانشهر کرج -که اکنون می‌تواند و می‌رود که به عنوان پایتخت خوشنویسی معاصر ایران معرفی و تثبیت شود- مدیریت های مقطعی و اندیشه‌ها و سیاست‌های سود و سودا مآبانه ی مادی، رجزخوانی کرده و لرزه بر اندام نحیف باقیمانده از هنر و سنت‌های دیرین این سرزمین بیفکنند. آنچه در چند روز گذشته در فضای میان مدیریت شهری کرج و انجمن خوشنویسان استان البرز و کرج گذشت، نخست می‌بایست از سوی مدیریت شهری در بستر و با شیوه و کلامی مناسب‌تر و درخور شأن این جمعیت فرهنگور و فرهنگ پرور بیان می‌شد و دو دیگر اینکه صد البته مدیران شهری به ویژه شورای شهر این حق قانونی را دارند که در خصوص فضاهای متعلق به خود و در جهت منافع و مصالح شهر و شهروندان تصمیم گیری کنند، اما این پرسش نیز مطرح است که آیا پیش و یا همپای احقاق این حق، ادای تکلیف و وظیفه را نسبت به کاتبان وحی و راویان حکمت و خرد به درستی و شایستگی به جای آورده‌اند؟ که اگر نه، گوی و میدان را سخت به کشورهای همسایه باخته و از این سرمایه ی عظیم تاریخی و معنوی برای معرفی شایسته و بایسته سرزمینمان هیچ زادِراه نساخته‌ایم. در شرایطی که کشورهای کوچک همسایه برای در اختیار گرفتن آثار خوشنویسان ایرانی جشنواره‌های بزرگ با جایزه‌ها و امکانات فراتر از تصور ما برگزار می‌کنند، روا نیست که مدیران شهری اینچنین با زبان و قلم و تصمیم گیری‌هایشان، باقیمانده ی آتش درخشان هنر و فرهنگ سرزمین مان را رنجیده خاطر و دلسرد از پاسداری از این میراث و یادگار کنند.

روی سخن، نه با یک عضو محترم شورای شهر به تنهایی، که با کلیت سیاستگذاران و مدیران شهری است: اصل درآمدزایی از هر فرصت در نگاه مدیریت شهری برای خدمات رسانی بهینه به شهر و شهروندان (که اگر رخ دهد جای بسی شکرگزاری است) پذیرفتنی ست، اما همپا و چه بسا فراتر از این اصل، توجه به زیبایی و نشاط شهری و شهروندی نیز شایسته توجه است که هنر و هنرمندان در تمامی دنیا و فرهنگ‌ها و تاریخ، همواره در خط مقدم این عرصه و میدان خوش درخشیده‌اند. در کرج و البرز نیز بزرگان بسیاری در هنر خوشنویسی مایه و پایه ی هویت این خطه ی ارزشمند کشورمان بودند که ذکر نام و اثرات و برکات آنان بر و در تاریخ سرزمین تاریخی و فرهنگی البرز درخشان و فراتر از این مقال است، اما مدیران شهری که دغدغه ی نماد و نشانه و هویت سازی برای کرج دارند هیچ دستاویزی شایسته و بایسته و آماده و تواناتر از هنر خوشنویسی (به ویژه شاخه‌های ایرانی نستعلیق و شکسته نستعلیق) نخواهند یافت. و اکنون نیز که به همت مردان بزرگی همچون استاد علی مِهری و همراهی هنرمندان و هنردوستان بسیار و مدیران خوش ذوق و فرهنگوَر، سبک شکسته نویسی درویش عبدالمجید طالقانی به نام کرج و البرز ثبت ملی شده، شایسته است مدیران شهری بیش از پیش به دنبال تقویت این نهاد فرهنگی دیرپا باشند: از طریق توسعه ی فضاهای مرتبط، از جمله نگارخانه‌های تخصصی نمایش آثار هنری و همچنین تزریق سرمایه‌های مادی به فعالیت‌های مرتبط همچون جشنواره‌ها و دوسالانه‌ها و... امید است مدیران شهری پندِ پیران تاریخ و فرهنگ و هنر این سرزمین را به گوش جان بِنیوشند که:

«هنر چشمه زاینده است و دولت پاینده»

(حضرت سعدی )

و به امید روزی که بدانند و بدانیم که:

پیش از من و تو بسیار بودند و نقش بستند

دیوار زندگی را، زین گونه یادگاران

(شفیعی کدکنی)

و سخن آخر با عضو محترم شورای شهر کرج:

دریاب کنون که دولتت هست به دست

کاین دولت و مُلک می رود دست به دست

(حضرت سعدی)

27 اسفند 1402

________________________________

هنرمندانی که هنر، شرافت و ارزش قلم و هنرشان را به هیچ چیز نمی فروشند...

استاد محمدصادق صدرنژاد

مولوی پژوه و خوشنویس

غیر از هنر که تاج سر آفرینش است

دوران هیچ سلطنتی جادوانه نیست

من سخنان جناب سیرایی را نشنیدم  ولیکن به ایشان یادآور می شوم که امروز اگر ما به زبان پارسی سخن می گوییم نتیجه هنرمندی هنرمندان گذشته است. اگر امروز به فرهنگ ایرانی افتخار می کنیم، نتیجه تلاش هنرمندان در طی قرون گذشته است. اگر امروز خط نستعلیق می نویسیم نتیجه تلاش هنرمندان گذشته است. وگرنه ما هم امروز همانند کشور مصر باید عربی سخن می گفتیم و همانند کشور همسایه ترکیه با خط لاتین نگارش می کردیم. از آقای سیرایی سئوال می کنم که اگر اطلاع از هنر این کشور هنرپرور دارد بگوید که آیا نقش هنرمندان در طول تاریخ باعث حفظ زبان و نگارش ما به پارسی شده یا سیاستمداران؟ به طور مسلم سیاست مدار و حکام به فکر حاکمیت خود بوده و هستند ولیکن یک هنرمند به فکر حفظ هنر میهن خود، شهر خود و یا قومیت خود بوده و هست. البته به به استثناء ابرمرد بزرگ سیستان یعقوب لیث صفاری که امروزه گویش زبان پارسی را علاوه بر سرایش شاهنامه با هنرمندی شاعر بزرگ فردوسی مدیون آن مرد بزرگ هم هستیم. آقای سیرایی! شمار زیادی از ستاره های درخشان هنر خوشنویسی متعلق به استان البرز هستند. شما باید در تقویت خوشنویسی که برخاسته از این استان هستند تلاش کنید نه اینکه قدم بر نابودی آن بردارید. مردم اراک به وجود یک نفر به نام استاد عبدالله دوامی که استاد آواز بنام بوده هر ساله جشنواره برگزار می کنند و از تمام هنرمندان رشته موسیقی و آواز دعوت می کنند و شورای شهر برای بزرگداشت آن استاد گرامی هر ساله بودجه ای در نظر می گیرد. چطور شما که اساتید و بزرگانی چون میرخانی ها، عبدالمجید درویش ها و هنرمند بزرگ خوشنویسی و افتخار ایران استاد غلامحسین امیرخانی را دارید ولی حتی یک بار به فکر بزرگداشت این ستاره های درخشان خوشنویسی ایران نیافتادید که یک جشنواره و یا بزرگداشتی برگزار کنید، شما بهتر است از خوشنویسان و دانشمندان ترکیه یاد بگیرید که بیشترشان متفق القولند که ما ادبیات و خوشنویسی خود را مدیون هنرمندان و ادبای ایران هستیم.

آقای سیرایی! جناب استاد مهری و همچنین پیشکسوت عزیز و بزرگوار جناب استاد رضا منوری که من از سال 1358 افتخار آشنایی با ایشان را دارم و بقیه اساتید عزیز و گرانقدر فقط و فقط به خاطر احیای هنر و آموزش هنر فعالیت می کنند و در انجمن خوشنویسان نه رانتی و نه موقعیت خاصی وجود دارد که بخواهیم بگوییم برای فلان موقعیت و یا فلان پست تلاش می کنند این طور نیست من نمی خواهم نام ببرم ولی استادان عزیز و برجسته ای در انجمن سراغ دارم که با درآمدی ناچیز زندگی می کنند ولی هنر و شرافت و ارزش قلم و هنرشان را به هیچ چیز نمی فروشند. با جرات عرض می کنم، اولا حفظ و حمایت از انجمن خوشنویسان وظیفه مسئولین شهر و ثانیا آبروی این استان است که جامعه خوشنویسی ایران مرهون بزرگان خوشنویسی استان البرز هستند. یادآور می شوم که کشور اتریش امروزه به عنوان پایگاه بزرگ برگزاری فستیوال ها و موسیقی های دیگر کشورهای جهان است و از این طریق سالانه میلیاردها یورو درآمد از صنعت توریست دارد. در پایان امیدوارم با حمایت اعضای محترم شورا و همچنین مسئولین محترم این استان شاهد شکوفایی و رشد این هنر در این استان باشیم. این هنر و ادبیات و آثار هنری است که فرهنگ یک کشور را حفظ می کند نه حکومت. حکومت ها می آیند و می روند ولی آثار هنرمندان، ادبا و فلاسفه برای همیشه تاریخ ماندگارند. به امید همکاری همه مسئولین و هنرمندان برای احیای ایرانی با افتخار در عرصه هنر و فرهنگ.

28 اسفند 1402

________________________________

دیگر یادداشت ها

مطالبه ای درباره فرهنگسرای خط و تذهیب شهر کرج - 2 

مطالبه ای درباره فرهنگسرای خط و تذهیب شهر کرج - 3