شهید دکتر حشمت طالقانی
مرد شماره 2 نهضت جنگل
میرزا ا
براهیم خان معروف به «دکتر حشمت» فرزند عباسقلی حکیم باشی است که در حدود سال های پس از 1260 خورشیدی در روستای «شهراسر» طالقان از توابع شهرستان ساوجبلاغ زاده شد. ابراهیم در دوران جوانی کار پدر خود را که طبابت بود دنبال کرد. نخست او در روستای «اوانک» نزد «شیخ عبدالحسین اوانکی» به خواندن و نوشتن پرداخت و پس از آن به تهران رفت و از جمله شاگردان مدرسه ای گردید که زیرنظر فرانسوی ها اداره می شد. او دوره طب را در «دارالفنون» گذرانید.
از حضورش در کشمکش های دوره مشروطه اطلاعی در دست نیست اما در اسناد و یاداشت های تاریخی این دوره از یک پزشک طالقانی نام برده شده که به هنگام حمله مجاهدان گیلانی به تهران در معالجه مجروحان و انتقال آنها به بیمارستان نظامی «حصارک» همکاری داشته است. او در سفر به آذربایجان با مرحوم میرزا کوچک خان جنگلی (بنیانگذار نهضت جنگل) آشنا شد و در همین دوران بود که نهضت جنگل برای مبارزه با استعمار انگلیس و استبداد حکومت وقت، اعلام موجودیت کرد. هنگامی که قلمرو حکومت جنگلی ها گسترش یافت، دکتر حشمت به فرماندهی قوای لشگری و کشوری «نهضت جنگل» در گیلان شرقی منصوب شد. او به تأسیس مدارس و احداث راه های روستایی و ایجاد نهری از شعبه اصلی سفیدرود که اینک به نام و بیاد او «حشمت رود» خوانده می شود، اقدام کرد.
وقتی مرحوم میرزا کوچک خان و دکتر حشمت به همراه 1324 نفر از مبارزان جنگل در محاصره قوای قزاق و بمباران هوایی هواپیماهای انگلیسی قرار 
داشتند، دکتر حشمت با چند نفر از جنگلی ها و با هدف سرگرم ساختن دشمن و شکسته شدن خط محاصره و نجات جان میرزا، موضوع مذاکره با قوای قزاق را مطرح کرد و به همراه 270 نفر از مبارزان به «رشت» آمد به طوری که در محاصره دشمن افتاد و در نهایت پس از چند روز اسارت به دست قزاق های مزدور و وابسته در چهارم اردیبهشت 1298خورشیدی در رشت بدار آویخته شد. یکسال پس از شهادت دکتر حشمت بار دیگر رشت به تصرف جنگلی ها درآمد و نخستین اقدام میرزا این بود که به سوی آرامگاه دکتر حشمت برای ادای احترام رفت و در زیر درخت کهنسال مسجدی که مدفن دکتر حشمت است، سخنان خود را با آیه ای از قرآن کریم آغازکرد و گفت: «با فقدان این مرد بزرگ هنوز کمرمان راست نشده است. این ضایعه برای ما بسیار گران و تحملش بسیار سخت بود و از خداوند متعال می خواهیم ما را موفق بدارد تا تقاص خونش را از جلادان خون آشام بگیریم.»
