پدرم از اهالی هشتگرد بود که در زمان احمدشاه قاجار به تهران آمد
به یاد دارم وقتی به خاطر درس و بحث، پایتخت نشین بودم - در سال های 1374 و 75 - در کنار دوست شاعرم علیرضا علیزاده به جلسات شعر حوزه هنری در تقاطع خیابان های سمیّه و حافظ می رفتم. استاد عباس براتی پور آن جلسات ادبی را اداره می کرد. همه جور شعر و شاعری هم در آنجا پیدا می شد. البته بنده فقط شنونده بودم و توفیق سُرایش شعر را نداشته و ندارم. دوست شاعرم مطلبی در نقد آن جلسات نوشت و در ماهنامه صبح به مدیریت مهدی نصیری به چاپ رساند. استاد براتی پور با حوصله به آن نوشته انتقادی، پاسخ داد. هنوز آن دو نوشته را دارم. بیست سال پس از آن سال های خوش، روز هشتم فروردین 1394 با آقای اسماعیل آل احمد به دیدار شاعر ارجمند استاد محمّدحسن حجّتی (پریشان) رفتم. ایشان سالیانی است مقیم شهر نظرآباد است. وقتی صحبت از «نام آوران ساوجبلاغ» به میان آمد، استاد پریشان گفت که «آقای عباس براتی پور اهل منطقه ساوجبلاغ است». همین سخن کوتاه، بهانه ای شد تا نسبت استاد براتی پور و منطقه ساوجبلاغ را مورد کنکاش قرار دهم. امیدوارم که امکان برگزاری نکوداشت این شاعر گرامی در خاستگاهش یعنی شهرستان ساوجبلاغ با شکوه تمام برگزار شود. به امید آن روز.
تصوّر اینکه کسی در تمام دوران کودکی، گوشش از مارش های نظامی پُر باشد و سرانجام شاعر شود به قدر کافی عجیب است چه برسد به اینکه چنین کسی خودش هم نظامی باشد آن هم با تخصص الکترونیک در نیروی هوایی ارتش . چنین کسی را می شناسیم که شاعر است، شاعر اهل بیت علیهم السلام. شاید جوان های اهل شعری که به حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی رفت و آمد دارند استاد عباس براتی پور را به خوبی بشناسند، اما احتمالاً 
خیلی از آنها «جناب سرهنگ براتی پور» را نشناسند! استاد عباس علی براتی پور که به عباس براتی پور شهرت یافته در سال 1322خورشیدی در تهران متولّد شد. وی سوّمین فرزند خانواده شش نفری اهل منطقه ساوجبلاغ است. پس از پایان دوران دبستان و دبیرستان در سال 1341 به استخدام نیروی هوایی ارتش درآمد. چون از استعداد نسبتاً خوبی برخوردار بود، در سال 1342 به کشور آمریکا برای گذراندن دوره فنی اعزام شد. در سال 1355 نیز برای بار دوّم اعزام و دوره تکمیلی الکترونیک را طی کرد. در مدّت سه سالی که در دو نوبت در خارج تحصیل می کرد دوره های مختلف آموزشی و مشاوره را نیز گذراند. در طول خدمت بیشتر به آموزش زبان و الکترونیک مشغول بود تا اینکه در سال 1372با درجه سرهنگی بازنشسته شد. مدارک تحصیلی وی در رشته زبان و الکترونیک معادل لیسانس است.
استاد براتی پور درباره اصالت ساوجبلاغی خود می گوید: «پدرم از اهالی هشتگرد کرج بوده که در زمان احمدشاه قاجار برای سربازی به تهران آمد. بعدها که رضاشاه به قدرت رسید پدرم همچنان در تهران به عنوان سرباز خدمت می کرد. البته آن زمان مدّت خدمت سربازی مثل حالا زمان مشخصی نداشت. کسانی که می آمدند معمولاً می ماندند. کسانی هم که نمی خواستند بعد از چند سال می رفتند دنبال کار و زندگی خودشان، ولی پدر من ظاهراً از لباس نظامی خوشش آمده بود، چون آن را تا آخر عمر پوشید. به هرحال بعد از اینکه در تهران ماندگار می شود با مادرم که آن هم از اهالی زادگاه پدرم بوده ازدواج می کند و او را هم به تهران می آورد.»
گفتنی است استاد براتی پور علاقه به ادبیات و شعر را از اواخر دوران دبیرستان در خود یافت و متون ادبی و شعر را زیاد مطالعه می کرد. در سال 1338 که به عضویت کتابخانه مجلس شورای ملّی درآمد، فرصتی یافت که مطالعه کتابهای سودمند ادبی را در برنامه روزانه خود قرار دهد و در این مدّت به سرودن شعر نیز بپردازد. حتّی زمانی که وی در خارج تحصیل می کرد، از سرودن شعر و فکر روی شعر غافل نبود. وی درسال 1346 ازدواج کرد و حاصل ازدواجش سه فرزند؛ دو دختر و یک پسر است که همگی ازدواج کرده اند. در سال 1360 با حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی آشنا شد که تاکنون با حوزه همکاری دارد. وی نخستین مجموعه شعرش را با عنوان «بهت نگاه» در سال 1369 منتشر کرد. از جمله فعالیت های ادبی وی می توان به موارد زیر اشاره کرد: اداره جلسات نقد و بررسی شعر حوزه هنری از سال 1368 تاکنون؛ کارشناس شعر و دبیر کانون شاعران بنیاد جانبازان به مدّت شش سال (از سال 74 تا 80)؛ مسئول صفحه ادبی روزنامه رسالت از سال 1370 تاکنون؛ عضو شورای شعر اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان تهران و داور مسابقات شعر در کشور.
فهرست آثار استاد براتی پور: بهت نگاه (مجموعه شعر)؛ وعده دیدار (گردآوری اشعار درباره امام زمان)؛ کتیبه شکیب (گردآوری اشعار درباره جانبازان)؛ سینای سبز عشق (گردآوری اشعار درباره جانبازان)؛ با شقایق ها برادر (گردآوری گزیده اشعار جانبازان شاعر)؛ عطش عشق (گردآوری مجموعه شعر عاشورایی)؛ داغ تشنگی (گردآوری اشعار ویژه کنگره بین المللی امام خمینی و فرهنگ عاشورا)؛ سوار مشرقی (گردآوری اشعار درباره امام زمان)؛ در ساحل علقمه (گردآوری مجموعه رباعی درباره حضرت عباس)؛ ماه در فرات (گردآوری مجموعه غزل درباره حضرت عباس)؛ بر جبین صبح (گردآوری اشعار درباره غدیر)؛ گزیده ادبیات معاصر (مجموعه شعر)؛ زیتون و زخم (گردآوری مجموعه شعر درباره فلسطین)؛ دل و دریا (مجموعه شعر مستقل)؛ سه مجموعه شعر «چشم بیمار»، «غم دلدار» و «بر تربت خورشید» (اشعار گردآوری شده درباره رحلت امام خمینی)؛ کلیات اشعار و کتاب عروض، بدیع و قافیه (در دست چاپ). از اوست:
چه زیباست روی تو در خواب دیدن
فروغ نگاه تو در آب دیدن
چه زیباست رخسار خورشیدی تو
پس از پرده‌داری مهتاب دیدن
چه زیباست در چشمه نور چشمت
شکوفایی روشن ناب دیدن
چه زیباست دور از شکوه حضورت
نگاه تو در چشم احباب دیدن
چه زیباست تصویر روحانی تو
به یکباره در پیکر قاب دیدن
چه زیباست در خلوت دل نشستن
جمال تو دور از تب و تاب دیدن
چه زیباست در جست‌وجویی عطشناک
لب عاشقان تو سیراب دیدن
چه زیباست در چشم دریایی تو
نگاه خروشان گرداب دیدن
چه زیباست در اقتدای نمازم
ترا در تجلای محراب دیدن
چه زیباست گر پا گذاری به چشمم
نشستن کناری و سیلاب دیدن
