احترام فراموش شده به درختان نظرآباد

محبوبه اکبری

 دوران کودکی ام در این شهر گذشته است، شهری که ورودی زیبایی داشت و پر از درخت و باغات زیبا بود. به تازگی شنیده ام که تمام باغ هایی که از ورودی شهر یعنی از سه راهی تا نزدیکی های فرمانداری به چشم می خورد وقف اهالی این شهر بوده. به خاطر دارم که در زمان های نه چندان دور، ورود به این باغ های پر از میوه آزاد بود و این را هم به یاد دارم که مردم اجازه داشتند از میوه های این باغ استفاده کنند. در این مورد خاطره ای از یک آشنا در ذهنم زنده شد که خالی از لطف نیست شما عزیزان هم بخوانید. ایشان که چند سال قبل پسر بچه ای حدوداً  14 ساله بود در کارخانه ریسندگی مقدّم مشغول به کار بودند. این طور تعریف می کردند که روزی آقای مقدّم برای سرکشی به کارخانه آمده بودند، شنیدم به سرکارگر دستور داد که بچّه ها را بعد از تعطیل شدن کار به باغ ببر تا برای خانواده شان میوه ببرند کسی دست خالی نرود، ما هم پیراهن خود را پر از میوه می کردیم و دکمه هایش را می بستیم و به خانه می بردیم.

 درست است این باغ ها را مرحوم مقدّم، هم برای زیبایی شهر، و هم برای استفاده مردم وقف کردند. بنده کارشناس نیستم ولی می توانم تشخیص بدهم، جاده ای را که از ابتدا، یعنی از زمانی که مرحوم مقدّم بنای نظرآباد را گذاشتند طوری طراحی شده که هنوز هم برای بزرگ کردن جاده ورودی نیازی به تخریب باغات کنار جاده نیست. اگر توجّه کنیم کم کم، درختان خشک شده و جای آن ها ساختمان های شهرک فرهنگیان و ساختمان های مخصوص ادارات سبز شده اند. باز هم متاسفانه به مرور زمان درخت هایی که در باغ روبروی فرمانداری هستند کم کم، سبزی و طراوت خود را از دست می­دهند تا جایشان را، خدا می داند چه چیزی بگیرد!

 آیا کودکان آینده و بچّه های خودمان به هوای پاک نیاز ندارند؟ آیا می خواهید تهران دیگری در این دشت زیبا بسازید؟ آیا تمدّن و پیشرفت را در خشکاندن درختان و بنا کردن ساختمان های بی روح و سرد می بینید؟ هر تازه واردی که به شهر نظرآباد قدم می گذارد، شیفته همین زیبایی می شود که درختان به جاده بخشیده اند، چرا این لذّت و زیبایی را به هر قیمتی می خواهید از بین ببرید. این زمین ها، این درخت ها، این شهر و این دشت زیبا حقّ مردم است، چطور به همین راحتی حقّ مردم و کودکان را زیر پا له کرده و اهمیت نمی دهید. به خاطر چه چیز و چه لذّتی احترام به درخت ها و گل و گیاه را به فراموشی سپرده اید؟ مگر نه اینکه برای بریدن هر یک درخت، باید دو درخت کاشته شود؟ به جای این همه درخت قطع شده کجا درخت جایگزین کرده اید؟ 

 به جای قطع درختان، پیاده روهایی که کنار باغ ها وجود دارند را ترمیم کنید و جایی برای پیاده روی مردم درست کنید تا مردم هم از زیبایی باغات لذت ببرند و هم همراه خانواده قدمی زده و ورزش کنند. این هدیه ای که جناب مقدّم برای مردم به یادگار گذاشته اند. برای استفاده همه مردم است نه فقط برای ارگان های دولتی و مهمان های آنها! اگر گلایه و نگرانی هایمان را کنار بگذاریم، یک خواهش و خواسته داریم که لطف کنید برای اثبات خود و اینکه چقدر در اداره کردن شهر موفّق هستید جان درختان را نگیرید. روزی باید جوابگوی خدا باشید.