سنج

 روستایی با خانه های سنتی

یکی از روستاهای زیبا و دیدنی دهستان چندار از توابع شهرستان ساوجبلاغ، روستای سنج است که در فاصله 49 کیلومتری از شهر هشتگرد و 70 کیلومتری تهران در ارتفاع 2229 متر از سطح دریا قرار گرفته است. این روستا نزدیک به 110 خانوار جمعیت دارد که آنها مذهب تشیع داشته و به لهجه گیلکی صحبت می کنند.

شغل اهالی روستای سنج، کشاورزی و باغداری است و اغلب به تولید گردو، آلبالو، گیلاس و یا پرورش انواع دام و تولید ماست، کره و پنیر اشتغال دارند. علاوه بر این، اهالی این روستا به تولید صنایع دستی و هنرهای سنتی، مانند بافندگی جوراب، کلاه و ... نیز علاقه مند هستند. روستای سنج از لحاظ امکانات عمومی به نسبت ضعیف بوده و تنها از امکانات آب، برق و تلفن عمومی برخوردار است. در سنج هیچ گونه امکانات پذیرایی و اقامتی جهت ارایه به گردشگران وجود ندارد.

فاصله سنج با نزدیکترین پاسگاه و پمپ بنزین نیز 25 کیلومتر است. روستای سنج به دلیل قرار گرفتن در منطقه کوهستانی و مجاورت با رودخانه پر آب «سرهه» و به دلیل قرار گرفتن در انتهای یک راه بن بست، هنوز به صورت روستایی ییلاقی باقی مانده و تا حد زیادی از زندگی ماشینی و صنعتی دور مانده است. در این روستا خانه ها، بافت قدیمی و سنتی خود را حفظ کرده و بیشتر از چوب به عنوان مصالح ساختمانی استفاده شده است. سقف های چوبی قدیمی و ارسی های مشبک چوبی با شیشه های رنگی زیبا هنوز در بسیاری از خانه های سنج چشم گردشگران را به خود فرا می خوانند. بافت قدیمی روستا، درختان قدیمی، آبشار آب باز، آبشار ولرده، دره گل چای و جنگل هزاربند از دیگر دیدنی های سنج هستند. از جاذبه های فولکلور این روستا نیز می توان، بازی های محلی هفت قدم و کلاه دربرک اشاره کرد. این روستا به واسطه شرایط کوهستانی و آب و هوای به نسبت سرد، تنها در فصول بهار و تابستان برای بازدید گردشگران مناسب است.

برای دسترسی به این روستا بایستی از مسیر تهران، بزرگراه تهران - قزوین، پل کردان، کردان، به سمت برغان، نرسیده به برغان دوراهی سرهه، نرسیده به روستای سرهه، دوراهی سنج و روستای سنج استفاده کرد. جاده سرهه - سنج جاده ای خاکی و پرپیچ و خم کوهستانی است. (تلفن مخابرات/ دهیاری: 099314283)

سیبان دره

 روستایی در کنار آبشار

روستای «سیبان دره» یکی از روستاهای زیبای شهرستان ساوجبلاغ است که در فاصله 35 کیلومتری کرج و حدود 75 کیلومتری تهران در ارتفاع 1803 متری از سطح دریا قرار گرفته است. سیبان دره روستایی به نسبت کم جمعیت بوده و حدود 100 خانوار جمعیت دارد که شیعه بوده و به کار باغداری و تولید گردو، توت، سیب اشتغال دارند. این روستا از امکانات آب آشامیدنی و برق برخوردار بوده و با نزدیک ترین مرکز بهداشت 9 کیلومتر و نزدیکترین پمپ بنزین و پاسگاه 24 کیلومتر فاصله دارد.

در «سیبان دره» مکانی برای پذیرایی مسافران وجود ندارد اما مدرسه قدیمی روستا با هماهنگی آموزش و پرورش می تواند میزبان موقت گردشگران باشد. روستای سیبان دره به واسطه طبیعت زیبا و کوچه باغ های منحصر به فرد خود هر سال، میزبان گردشگران و مسافران زیادی در فصول بهار و تابستان است. در کنار مناظر طبیعی جذاب سیبان دره، توقف در کنار آبشار زیبای روستا و دیدن مسجد جامع آن نیز خالی از لطف نخواهد بود.

برای رفتن به سیبان دره باید از مسیر تهران، بزرگراه تهران- کرج- قزوین، پل کردان، برغان، امین آباد، دوراهی ورده/ برغان، جاده ورده، خروجی سیبان دره و در انتها روستای سیبان دره عبور کرد. (تلفن تماس مخابرات/ دهیاری روستا: 099313805)

روستای ورده

امامزاده ای در کنار رودخانه

در فاصله 32 کیلومتری شهر هشتگرد و 68 کیلومتری تهران در منطقه کردان، در کنار رودخانه (سیبان دره) در ارتفاع 1595 متری از سطح دریا، روستایی قرار دارد که به آن «ورده» می گویند. ورده روستایی کم جمعیت است که در زمستان 70 نفر و در تابستان تا 300 نفر جمعیت دارد. شغل اهالی ورده باغداری است و به تولید محصولات باغی مانند گردو، توت، گلابی و سیب می پردازند. روستای ورده از آب، برق، تلفن و سرویس بهداشتی برخوردار است. به علاوه یکی دو رستوران کوچک در این روستا در فصول گردشگری پذیرای مسافران هستند.

 تنها امکان اقامتی در روستای ورده، مدرسه روستا است که با هماهنگی قبلی با آموزش و پرورش پذیرایی گردشگران است. البته فضایی نیز جهت کمپینگ در کنار امامزاده روستا پیش بینی شده است. نزدیکترین پمپ بنزین در 37 کیلومتری و نزدیکترین پاسگاه و خانه بهداشت در شهر کوهسار، در 13 کیلومتری ورده واقع شده است. ورده روستای زیبایی است که در آن در کنار درختان میوه، وجود درختان سر به فلک کشیده تبریزی، کبوده و زبان گنجشک چهره زیبایی به روستا بخشیده اند.

علاوه بر مناظر طبیعی زیبا، وجود بقعه تاریخی «امام زاده عبدالقهار» با گنبد زیبای 12 ترک، بقایای یک حمام قدیمی و اتاقک سنگی بی بی سکینه نیز روستای ورده را مزیتی خاص بخشیده است. غذاهای محلی این روستا آش کشک، دمی، بلغور، پنیر محلی، کله جوش و اشکنه است. به واسطه طبیعت سرد و کوهستانی، فصول بهار و تابستان برای بازدید از این روستا پیشنهاد می شوند. ولی دیدار از ورده در فصول پاییز و زمستان هم خالی از لطف نیست. برای رفتن به روستای ورده باید از مسیر تهران، کرج، بزرگراه کرج - قزوین، پل کردان، کردان، چلنگدار به سمت برغان، دوراهی ورده (سمت چپ) و در پایان روستای ورده استفاده کرد. (تلفن مخابرات روستا: 4219001-4219000 -0262)

منبع: کتابچه «روستاهای گردشگری استان تهران»، 1388، ص 26.

 اغشت؛ روستای آب و آینه

روستای اغشت از توابع دهستان برغان می باشد و در بخش چندار شهرستان ساوجبلاغ در 46/35 درجه عرض شمالی و 57/49 درجه طول شرقی واقع   شده است. فاصله روستا تا مرکز دهستان 12 کیلومتر است. این روستا به رودخانه «گلین رود»، از جنوب به روستا های «تکیه اغشت» و «باغبان کلاه» و از غرب و شمال غرب به روستاهای «آجین دوجین» و «ولیان» و از شرق به دره «سیبان دره» و دره «ورده» محدود می شود. با توجه به قرارگرفتن این روستا در منطقه کوهستانی و شرایط آب و هوایی خاص منطقه، اقلیم روستا با زمستان های سرد و تابستان های معتدل به صورت کوهستانی معتدل می باشد. اغشت دارای آب و هوای نیمه خشک داخلی است که نوعی آب و هوای مدیترانه ای است. منطقه ای است ییلاقی با مناظر بسیار زیبا که با این مشخصات سبب مهاجرت و مهاحرت های فصلی افراد از شهرهای اطراف مانند تهران و کرج شده است.ادامه مطلب...

دیزان؛ نجف کوچک طالقان

دیزان روستایی از توابع شهرستان ساوجبلاغ در استان تهران می باشد. این روستا در دامان رشته کوه البرز مرکزی در بخش طالقان این شهرستان واقع گردیده است. روستای دیزان به دلیل مراتع سرسبز و زیبای خود که  به ویژه در فصل بهار و اردیبهشت ماه جلوه گر است، نظر هر بیننده ای را به خود جلب می کند. ریشه اسمی روستای دیزان دقیقا مشخص نیست ولی به اعتقاد برخی دلیل این نامگذاری وجود قلعه و دژهای متعدد در این روستا مخصوصا در دوره اسماعیلیه است که احتمالا نام دیزان از کلمه «دژان» گرفته شده است. نام های قبلی دیزان «دیزه» و «دیزج» بوده که به مرور زمان به دیزان تغییر نام یافته است.ادامه مطلب...

 گردش در کویر جنوبی شهرستان نظرآباد

ذ ـ حمیدی

منطقه بکر و زیبا در جنوب غربی شهرستان نظرآباد و شمال شرقی بویین زهرا واقع است. بیابانی است که حدود 30 کیلومتر عرض و 30 کیلومتر طول دارد و در فصل بهار به تالاب پرآبی تبدیل می شود و در تابستان منطقه ای نیمه کویری به حساب می آید. زیرا آثار نمک در این منطقه فراوان است. به دلیل جاری شدن آب در فصول مختلف، زمین این منطقه شکل گِل های نرم و سفت به خود می گیرد. و آثار زمین های شنی (رملی) نیز در آنجا دیده می شود. رودخانه های فصلی زیادی در این بیابان جاری است که همگی در میانه جاده نجم آباد به اشتهارد از زیر چند پل  به سمت جنوب جاری می شوند.

روز جمعه 7 اسفند 1388، حدود ساعت 5 صبح به اتفاق شش نفر از اعضای باشگاه باشگاه کوهنوردی اسپیلت به سوی شهر نظرآباد به راه افتادیم. در آنجا با ملحق شدن سه تن از کوهنوردان خانه کوهنوردان  نظرآباد که با هماهنگی همنورد عزیزمان آقای یونس رضاخانی (رئیس هیأت کوهنوردی شهرستان نظرآباد) صورت گرفته بود به طرف روستای نجم آباد حرکت کردیم. قبل از رسیدن به روستا وارد جاده شنی تالاب شدیم. در همان ابتدای جاده، ماشین ها را پارک کرده شروع به پیاده روی کردیم.

حدود 8 کیلومتر تا رسیدن به اولین رودخانه ی مسیر فاصله داشتیم که آن را 2 ساعته طی کردیم. برنامه ما عبور از شرق به غرب این بیابان بود که به دلیل وجود همین رودخانه های فصلی این اتفاق نیفتاد. عبور از این رودخانه ها بی خطر نیست، چون کف آن ها انباشته از گل و لای است و احتمال اینکه در وسط باتلاقی باشند نیز زیاد است. پس ما هم ریسک نکردیم و در کنار رودخانه به طرف جنوب ادامه مسیر دادیم و در نهایت بعد از حدود 20  کیلومتر پیاده روی و بازدید از قسمت های مختلف این بیابان نیمه کویری ساعت 3 عصر به کنار اتومبیل ها برگشتیم. به نظر می رسد این منطقه در هر فصل حالات مختلفی داشته باشد؛ در بهار تالابی زیبا که محل کوچ پرندگان مهاجر است، در تابستان بیابانی گرم و لم یزرع است، در پاییز کویری نیمه نمکی و در زمستان به دلیل بارندگی های زیاد و به وجود آمدن گِل و لای زیاد منطقه ای است سرد و غیر قابل عبور.

در نتیجه بهتر است ما کوهنوردان در فصل پاییز به آنجا سفر کنیم تا بتوانیم با عبور عرضی آن (یعنی همان برنامه ای که ما در نظر داشتیم) حدود 30 کیلومتر پیاده روی کنیم. این برنامه می تواند به دلیل نزدیکی به تهران ، برنامه یک روزه جالب و متنوعی باشد. نکته قابل ذکر بعدی وجود گله های فراوان شتر (یک و دو کوهان) در منطقه دیگر جاده نجم آباد به اشتهارد است که در نوع خود جالب و دیدنی است. پیشنهاد می شود حداقل برای یک بار هم شده از این جاده کویری بکر و خلوت دیدن کنید.

منبع: وب سایت رسمی باشگاه کوهنوردی اسپیلت.

روستای برغان از توابع بخش چندار شهرستان ساوجبلاغ، با مختصات جغرافیایی 50 درجه و 56 دقیقه طول شرقی و 35 درجه و 57 دقیقه عرض شمالی، در فاصله 13 کیلومتری شمال غربی شهر کرج واقع شده است. ارتفاع این روستا از سطح دریا 1650 متر است و آب و هوای آن در بهار و تابستان معتدل و در پاییز و زمستان سرد است. رودخانه های شاهرود و سنج که از کوه های البرز مرکزی سرچشمه می گیرند، از کنار این روستا عبور می کنند. روستای برغان در محدوده جغرافیایی ساوجبلاغ و کرج امروزی واقع شده و قدمتی طولانی تر از کرج دارد. بازار و خانه های قدیمی آن را آثار دوره قاجاری است. عمر برخی از درختان کهنسال روستا به بیش از 1000 سال می رسد و نشان دهنده سابقه کهن این روستا است.                                       ادامه مطلب...

آبشار کرکبود طالقان

همخوانی موزون آب و سنگ

برخی از پدربزرگ های آنها می گویند که از پدربزرگ هایشان شنیده اند و پدربزرگ هایشان از پدربزرگ هایشان نقل کرده اند و پدربزرگ بزرگ های آن پدربزرگ ها تعریف کرده اند که ... به هر حال مهم نیست دقیقا چه کسی گفته است، مهم این است که برخی بر این باورند که شاید نام روستای کرکبود از نام دو اسب که «کهر» و «کبود» صدایشان می کرده اند، گرفته شده است.

هر کس در دیدار از کرکبود از توابع بخش طالقان شهرستان ساوجبلاغ در استان تهران درباره اینکه مهمترین جاذبه گردشگری روستا کدام است، نظری دارد، اما از نظر ما، زیباترین اجزای روستا، معماری سنتی خانه های آن، درخت های تنومند کهنسالش با سایه های پربرکت و کوچه های خاکی و شیبداری است که دیوانه وار پیچ و تاب می خورند، پله می شوند، حیاط می شوند، یا به دل کوه می زنند و به آبشار «کر» در هفتصد متری شمال شرقی روستا یا یخچال های طبیعی آن در شمالش می رسند. آبشار کر سی تا پنجاه متر ارتفاع دارد و صدای ریزش آبش آنقدر بلند است که با نیم ساعت گوش کردن به آن تا پایان روز در خواب و بیداری زمزمه اش در گوشهایتان تکرار می شود.    
روستای کرکبود که به دلیل قرار گرفتن در دامنه کوه، آب و هوایی دلپذیر دارد، از مسیر اتوبان کرج ـ قزوین و از راه شهر طالقان قابل دسترسی است. فراموش نکنید شما به روستایی دعوت شده اید که حدود 1100 سال قدمت دارد با دو امامزاده به نامهای امامزاده زید ابراهیم و امامزاده شاه محمد حنفیه و البته آرامگاه ملا نعیمای کرکبودی (حکیم دوره صفویه) هم در قبرستان تاریخی روستا واقع شده است. امامزاده زید ابراهیم در مرکز روستا است و نسبش بنا به گفته های اهالی، به امام موسی کاظم (ع) می رسد، اما بنای یادمان شاه محمد حنفیه در ارتفاعات شمال شرقی روستا معروف به کوه عقیق قرار دارد، علاوه بر همه اینها، روستا حمامی تاریخی هم دارد که متعلق به دوره قاجار است.

منبع: http://nourmodir.blogfa.com  

 نگاهی به جاذبه های زمین شناختی هیو

سعید معدنی پور

دارنده درجه دکتری در رشته زمین شناسی

روستای ما «هیو» با موقعیت جغرافیایی 38|50 شرقی و 03|36 شمالی و ارتفاع متوسط 1650 متر در بخش مرکزی البرز و در دامنه جنوبی  طالقان و در غربی ترین منطقه استان تهران قرار دارد. «غار هیو» در بخش شمال غربی هیو و در دره تفریحی واسوار واقع شده است. این غار در لایه هایی از سنگ های آهکی با سن تقریبا دویست و شصت و پنج میلیون سال موسوم به آهک های روته واقع شده است. البته این به معنای سن تشکیل غار نبوده و شواهد، حاکی از جوان بودن فوق العاده خود غار است. ادامه مطلب...

درنگی در فشند

روستای زیبای «فشند» با 1792 متر ارتفاع از سطح دریا در شهرستان ساوجبلاغ (غرب استان تهران) و در 11 کیلومتری شمال شرق شهر هشتگرد قرار دارد. 566 خانوار با جمعیت 2093 نفر ساکنان این روستا در سال 1381 خورشیدی هستند، بیشتر آنان کشاورز و دامپرورند که پرورش گوسفند بومی مشهور «نژاد فشندی» معرف قابلیت های منحصر به فرد آنان در دامپروری است. امامزاده سه تن (طاهر، مطهر و مظفر)، درخت چنار 800 ساله، تپه تاریخی فشند (کهن ترین آثار یافته شده در آن متعلق به هزاره اول پیش از میلاد مسیح است) و بنای «خاتون قیامت» که مردان حق ورود به داخل آن را ندارند، از آثار مهم تاریخی و باستانی این روستا هستند.ادامه مطلب...