دلتنگی هایم پس از چاپ رباعیات خیام امیر اصغری

دوست عزیزم آقای امیر اصغری - خوشنویس جوان نظرآبادی - که رباعیات ماندگار خیام بزرگ را خوشنویسی کرده، آن را در اواخر زمستان 1388 خورشیدی به دست چاپ سپرد. به گمانم علیرغم این رویداد فرهنگی مهم، زمستان سرد فرهنگ و هنر شهرستان نظرآباد همچنان ساکن ماند. مقصود بنده از سردی، بی تفاوتی متولیان فرهنگ و هنر شهرستان به سرنوشت و تولیدات هنرمندان و فعالان فرهنگی است.

استاد اصغری منتقدانه همچنان خوشنویسی می کند و این کتاب، سومین اثر چاپ شده اوست. با شناختی که از او دارم مطمئنم که علیرغم بی مهری ها همچنان خوش و زیبا خواهد نوشت اما مسئله و مشکل در «وظیفه ناشناسی» ماست. در این شهرستان 120 هزار نفری چه اندازه تلاش کرده ایم که هنرمندی همانند استاد اصغری در بین نسل جوان شناخته شود؟ آیا از گذران معیشت این هنرمند نجیب و متواضع آگاهی داریم؟ چرا برای آثار چاپ شده او هیچ جلسه رونمایی و پاسداشت برگزار نمی شود؟ و چرا خبر آن در هیچ نشریه ای به چاپ نمی رسد؟ چرا مسئولان و نظرآبادی ها دیوان حافظ و خیام این هنرمند را به عنوان تحفه نوروزی به همدیگر و میهمانان هدیه نمی دهند؟ آیا باید او از شهر ما برود (بخوانید قهر کند) تا شاید جای خالی اش ما را یه خود آورد؟ چرا این قدر به هنرمندان خود ظلم می کنیم؟ اصلا" چرا این قدر به هویت فرزندان خود ظلم می کنیم؟

آرزومندم که استاد اصغری همچنان به کتابت نستعلیق قرآن کریم ادامه دهد و این بی مهری ها و غفلت های عمدی ما او را آزرده خاطر نسازد. بنده که از نزدیک با تلاش های طاقت زدای او آشنایی دارم همیشه خود را سرزنش می کنم و به خود نهیب می زنم که مگر در شهرستان های ساوجبلاغ و نظرآباد چند هنرمند همانند استاد اصغری داریم که در این سن جوانی به این همه توفیق دسته یافته باشند؟ با چه منطقی به خود جرأت می دهیم که او را فراموش کنیم. فراموشی ما تأثیری در همت او ندارد. ما هستیم که به هنر دلنواز او نیاز داریم و با آن هویت بومی خود را تقویت می کنیم...

بیایید تا دیر نشده با حافظ و خیامی دمخور شویم که خوشنویس اش چند کوچه آن طرف تر همسایه و همشهری ماست. نمی دانم چرا این اندازه غریبه پرست شده ایم و با خودخواهی ها، تنگ نظری ها و تقسیم بندی کاذب و جاهلانه خویش چه فرصت هایی که از دست نمی دهیم؟ خدا کند که بهار بیاید...

تعطیلی تنها آموزشگاه موسیقی  شهرستان ساوجبلاغ

متأسفانه چند روزی است که این خبر را شنیده ام: «از 15 آبان 1388 به دستور مدیرکل دفتر آموزش و توسعه فعالیت های هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، آموزشگاه موسیقی باربد به مدیریت هنرمند نجیب و گرامی جناب آقای یحیی الماسی تعطیل شده است.»

این آموزشگاه در سال 1387 به همت یحیی الماسی - با کارنامه فرهنگی و هنری تحسین آمیز - با دریافت مجوز از دفتر آموزش و توسعه فعالیت های هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و با تأمین بیست میلیون تومان وام و قرض، در شهر هشتگرد راه اندازی شد. این مرکز آموزشی طی مدت فعالیت خود با به کارگیری 20 نفر از مدرسان متخصص و متعهد، در هر ترم آموزشی موفق به جذب 300 هنرجوی علاقه مند به موسیقی فاخر و اصیل ایرانی گردید. این در حالی است که وضعیت کمی و کیفی فعالیت های یکساله این آموزشگاه، از سوی واحد نظارت بر آموزشگاه های اداره توسعه فعالیت های هنر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در سطح کشور، بی سابقه و مثبت ارزیابی گردیده است.

براساس شواهد موجود، مدیر محترم این آموزشگاه متعهدانه و مشتاقانه ضوابط و شرایط مندرج در آیین نامه نظارت بر آموزشگاه های هنری به ویژه شئون اخلاقی را به طور کامل رعایت کرده و در مناسبت های مذهبی و ملی همکاری صمیمانه با اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان ساوجبلاغ داشته است و همواره با اعتقاد قلبی به آموزه های اخلاقی، خود را مقید به اشاعه فرهنگ و هنر اصیل اسلامی و ایرانی در چهارچوب های سیاست فرهنگی کشور می داند. با تأسف فراوان مدیرکل محترم دفتر آموزش و توسعه فعالیت های هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی طی صدور نامه ای ضمن بی اعتنایی به حق مکتسبه این آموزشگاه و قوانین موضوعه، دستور توقف فعالیت های آموزشگاه را صادر کرده است. این تصمیم نابجا و غیر فرهنگی در حالی گرفته شده که تاکنون از سوی مقام مورد اشاره هیچ دلیلی برای این اقدام ضد توسعه فرهنگی شهرستان ساوجبلاغ بیان نشده است. نویسنده این وبلاگ در کنار دیگر فعالان فرهنگی و هنری ساوجبلاغ، ضمن انتقاد از مدیریت فرهنگی شهرستان به جهت عدم حمایت از مراکز فرهنگی و هنری، خواستار ابطال تصمیم نامه مورد اشاره و بازگشایی مجدد این آموزشگاه موفق است.

جهت آشنایی با فعالیت های آموزشگاه باربد رجوع کنید به: http://barbad-music.blogfa.com

   بازتاب خبر در وبلاگ دیگران http://tehranli.mihanblog.com/post/147

نمایش آثار هنرمند هیوی در کشور کنیا

 آثار جمشید معدندار مینیاتوریست ساوجبلاغی با همکاری رایزنی فرهنگی ایران در کنیا و اداره کل همکاری‌های فرهنگی و هنری سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی در موزه ملی آن کشور به نمایش گذاشته شد.

به گزارش خبرگزاری قرآنی ایران (ایکنا)، علی شریفی سفیر ایران در کنیا طی سخنانی در مراسم افتتاحیه این نمایشگاه گفت: «هنر نقاشی  دارای دو ویژگی مهم از جمله قدمت و ماندگاری است؛ ایران کشوری است که 5000 سال تاریخ مدون دارد و هنر مینیاتور در میان هنرهای ایرانی ویژگی خاصی دارد که توانسته در تاریخ ماندگار شود.» شریفی در ادامه اظهار امیدواری کرد که ارتباط ملت‌ها و دولت‌ها در کمال صلح و دوستی باشد و روابط روز  به روز گسترش یابد. همچنین جمشید معدندار مینیاتوریست جوان ایرانی در این مراسم طی سخنانی به سابقه هنر مینیاتور، ویژگی‌های آن و فعالیت‌های خود اشاره کرد. این نمایشگاه به مدت سه روز از تاریخ 16 آذرماه 1388 در محل village market نایروبی برگزار شد.

 آخرین قرار استاد ممیز در شهرستان ساوجبلاغ

بی شک گرافیک ایران ورود خود را به دنیای گرافیک مدرن مدیون فعالیت های برخی از نامداران این هنر است؛ کسانی که با ورود خود به دنیای هنرهای تجسمی ایران به ویژه گرافیک، علاوه بر اینکه خود را به دنیای هنر معرفی کردند، مدرنیته و هنر مدرن گرافیک را هم به ایران آورده، پایه گذاری کرده و به بلوغ رساندند. در این میان برخی بیش از سایرین چهره شدند و بحق نام آنها بیشتر درخشید... استاد مرتضی ممیز در سال 1344 از دانشگاه تهران، دانشکده هنرهای زیبا فارغ التحصیل شد و سه سال بعد گواهینامه طراحی غرفه و ویترین و معماری خود را از مدرسه عالی هنرهای تزیینی پاریس دریافت کرد. دوره اخذ لیسانس ممیز 11 سال به طول انجامید و ممیز در این دوره به کارهای مختلفی چون کار در آتلیه گرافیکی و ... مشغول بود.ادامه مطلب...