ضربه‌ تبر نه بر درخت، بلکه بر جان آدمی زده شد

فرزانه یوسفیان خبرنگار روزنامه پیام آشنا 

انسان ‌ها در هر سن و با هر فرهنگی که باشند، می ‌توانند خود را با شرایط متفاوت وفق دهند. اتفاق ‌هایی که هم تلخ و هم شیرین ذهن و روح آدمی را درگیر می ‌کند و پس از مدت زمانی تسکین می‌ یابد. طرز مواجه با آن اتفاق خوش یا تلخ، در برخی مواقع تنها ذهن فرد را مشغول می ‌کند. اما گاهی تاثیرات یک اتفاق تبعاتی بیشتر از ذهن یک فرد دارد، بلکه یک خانواده، و در برخی مواقع یک جامعه را تحت تاثیر قرار می‌دهد. موج یک خبر تلخ همیشه بیشتر از خبری خوش گریبان احساسات آدمی را می ‌گیرد. اگر آن خبر، بازتاب ملی و عمومی داشته باشد، این تاثیرپذیری صدچندان می‌ شود. در هر مکان پا می ‌گذاریم، آن خبر نُقل مجلس است و سینه به سینه بین افراد می ‌چرخد. بازتاب آن خبر روزها و در برخی مواقع ماه ‌ها آن‌ چنان داغِ داغ است که گویی ضربه سنگین آن را تابِ تحمل نیست.

از این دست اخبار هر روز در جامعه‌ ما بیشتر می ‌شود. خبرهای چند ماه پیش را که رصد می ‌کنیم هر کدام تلخ‌ تر از قبلی روح انسان را آزاد می‌ دهد. از شهادت مدافعان حرم تا فاجعه‌ منا، اتفاقاتی بودند که هر کدام خاطره ‌ای تلخ در ذهن ایرانیان برجا گذاشتند. اما ما افراد می ‌توانیم وفق شدن با شرایط را در کمترین زمان داشته باشیم. کنار آمدن با فاجعه ‌ها و خبرهای تلخ موضوعی جدا و فراموش کردن و به بادها سپردن یک مسئله ای دیگر است. پس از فوت یک فرد، انسان ناچار به کنار آمدن با فراق اوست و قطعاً راه چاره‌ی دیگری ندارد. اما برخی اتفاق‌های تلخ که در جامعه رخ می‌ دهد و بازتاب جمعی می‌یابد، با گذر زمان بهبود که نمی‌ یابد هیچ، بلکه تبعات منفی آن تا سال‌ها باقی می ماند. متأسفانه خواندن و شنیدن این اخبار در جامعه‌ی ما کم نیست. اخباری که طبیعت، محیط زیست و آینده‌ی فرزندان این مرز و بوم را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

روز گذشته خبری در خصوص قطع 1800 اصله درخت در نظرآباد منتشر شد. در ادامه‌ این خبر که ایرنا در گفت‌گو با محمد قیومی دادستان عمومی و انقلاب این شهرستان آورده است، آمده: «این درختان در یک باغ 13 هکتاری در ورودی جاده بادامک شهرستان نظرآباد در یک اقدام خودسرانه و شبانه به دور از چشم مردم و مسئولان قطع شده است. عامل قطع درختان، کهنسالی و کمبود آب را علت نابود کردن آنها ذکر کرده است در حالی که این دلایل وجاهت قانونی ندارد و طبق قانون باید با این فرد برخورد شود. عامل قطع درختان این باغ باید در دستگاه قضایی شهرستان تحت پیگرد قانونی قرار گیرد.» درخت قطع می ‌شود. خبرش از سوی رسانه‌ها پیگیری و مسئولان پاسخ‌گو می ‌شوند، اما پس از گذشت مدتی، هم قطع درخت فراموش می‌ شود، هم انتظاری دیگر از مسئولان برای پیگیری موضوع نمی ‌رود. این زمانی اتفاق می ‌افتد که یا خبری تلخ ‌تر به گوش می ‌رسد و یا خاکستر زمان روی آن انباشته می‌ شود. کدام ‌یک از ما اسیدپاشی که ماه‌ ها پیش در اصفهان اتفاق افتاد را پیگیر می ‌شویم؟ چه کسی آتش ‌سوزیِ جنگل‌ های ایلام را یادش مانده؟ چرا ما یاد گرفته‌ایم در لحظه ناراحت شویم، خود را کاسه‌ داغ‌تر از آش نشان دهیم و ادعای روشن ‌فکری کنیم و هزاران ایده و نظر دهیم و سپس تمامیِ آن اتفاق ‌ها را فراموش کنیم.

1800 اصله درخت در نظرآباد قطع شده، درختانی یک هکتاری که قادر به تامین اکسیژن مورد نیاز برای 18 نفر در طول یک سال بودند. برگ‌ های ریخته شده از درختان موجب تقویت مواد آلی خاک می‌ شوند و ریشه‌ درختان افزایش نفوذپذیری خاک را به دنبال خواهند داشت. هر 100 درختِ بالغ سالانه 77 هزار گالون آب باران را می ‌گیرند و نتیجه آن کاهش فرسایش خاک و رسوبات حاصله در نهرها و افزایش ذخیره منابع آب زیرزمینی را در پی دارد. این رقم را 8 برابر کنیم و ببینیم بر اثر قطع 1800 اصله درخت چه چیزهایی از دست دادیم. دیری نمی‌پاید که این خبر و اتفاق تلخ نیز از یادمان می‌ رود و همگان به فراموشی می ‌سپاریم ضربه ‌ای که قطع این درختان بر طبیعت زده است. هر روز می ‌گوییم این هم گذشت و به فرداها امیدوار می ‌شویم. اما فردا و فرداهای دیگر خبر تلخ‌تری می شنویم و باز می ‌گوییم صَد رحمت به دیروز. دیروزمان پُر درخت و عاری از وجود آلاینده‌ های شهری، اما امروزمان پُر از آلودگی و تباهی.

مطالب مرتبط

پاسخ به نامه عامل قطع 1800 درخت در شهرستان نظرآباد 

توضیحات سیدجمال حسینی درباره قطع درختان در شهرستان نظرآباد

واکنش هوشنگ حسین زاده به قطع درختان در شهرستان نظرآباد

آخرین خبر از قطع درختان در شهرستان نظرآباد

بازتاب رسانه ای فاجعه زیست محیطی اخیر شهرستان نظرآباد

یادداشتی درباره شان قدسی محیط زیست

سیمای محیط زیست شهرستان نظرآباد

دغدغه مهم این روزها در شهرستان نظرآباد