آیت الله میرزا صادق مجتهد تبریزی و فتوای تحریم شناسنامه
مدتی است که برای نگارش مقاله «مصلحت» برای دایره المعارف تشیع، هر مطلب کوتاه و بلند فقهی مرتبط با مصلحت را می خوانم و از مطالب مورد نیاز یادداشت برداری می کنم. در همین راستا کتابی دیدم با عنوان «کاربست مصلحت در نظام جمهوری اسلامی ایران» نوشته آقای سید علی رضا ادیانی (متولد 1343 خورشیدی) که به کوشش ناشر قمی «زمزم هدایت» در تابستان 1390 منتشر شده است. نویسنده در فصل نخست کتاب پس از تعریف «مصلحت» و تقسیمات آن، در تعریف «حکم حکومتی» نوشته است: «حکم حکومتی عبارت است از مجموعه دستورات و مقرراتی که براساس ضوابط شرعی و عقلانی و براساس مصلحت جامعه به طور مستقیم و غیر مستقیم از سوی حاکم اسلامی برای اجرای احکام و حدود الهی و به منظور اداره جامعه اسلامی با توجه به مقتضیات زمان در ابعاد گوناگون آن و تنظیم روابط داخلی و خارجی آن صادر می گردد.» ایشان در ادامه، ویژگی های حکم حکومتی را برشمرده و در ذیل سومین ویژگی - بدون ذکر هیچ منبعی - نوشته است: «موضوع حکم حاکم به طور غالب، جزئی و در رابطه با واقعه خاصی است مانند تحریم تنباکو توسط میرزای شیرازی یا حکم تحریم شناسنامه از مرحوم آیت الله میرزا صادق آقای تبریزی.»
مردمانی پاک دل در روستایی نزدیک طالقان
کتاب «تبیان صادق» که شامل مطالبی تفصیلی درباره آثار و افکار آیت الله میرزا صادق مجتهد تبریزی (مرجع اهل توقف طالقان) است به قلم حجت الاسلام سید ابراهیم سیدعلوی در اردیبهشت 1391 از سوی موسسه کتابشناسی شیعه (مستقر در قم) در شمارگان 2000 نسخه و 632 صفحه منتشر شد. حجت الاسلام رضا مختاری مدیر موسسه کتابشناسی شیعه درباره اهمیت این کتاب نوشته است: «وظیفه و هدف موسسه کتاب شناسی شیعه معرفی همه جانبه و دقیق بزرگان، عالمان و مولفان شیعه و آثار مکتوب آنان است و چون مرحوم آیت الله میرزا صادق آقا تبریزی (اعلی الله مقامه) بدون شک یکی از عالمان بنام و بزرگ و تاثیر گذار شیعه در سده اخیر است، تدوین و نشر سرگذشت و معرفی آثار و افکار ایشان در دستور کار موسسه قرار گرفت. از آنجا که نویسنده محترم حضرت حجت الاسلام جناب مستطاب آقای سید ابراهیم سیدعلوی (ادام الله سبحانه عمره و توفیقه) از سال ها پیش در این زمینه مطالعه کرده و از حدود بیست و پنج سال پیش، یعنی از سال 1366 ش تاکنون، مقالات و مطالبی درباره ایشان نگاشته اند، از ایشان خواستم این مهم را بر عهده گیرند که بحمدالله پذیرفتند و نتیجه تلاش ایشان و کوشش موسسه برای آماده سازی و تکمیل آن، به شکل کنونی در آمد.
قصه روستای ایستای طالقان به روایت مهدی نصیری
مهدی نصیری مدیرمسئول فصلنامه سمات در گفت و گو با ماهنامه فرهنگ عمومی (شماره 8، اسفند 1390) درباره روستای ایستای طالقان ابراز نظر کرد. جهت آشنایی با فعالیت های فرهنگی و علمی مهدی نصیری رجوع کنید به: http://nasiri1342.blogfa.com
- ماهنامه فرهنگ عمومی: اگر اجازه بفرمایید وارد بحث از ایران و مدرنیته شویم. چون می دانیم شما در این زمینه بحث هایی دارید که با توجه به معضلات کشور بحث های مهمی هم هست. برخی تصورات در رابطه با فرمایشات شما وجود دارد می گویند شما مخالف استفاده از تکنولوژی یا علم هستید. معتقدند شما می خواهید مردم مانند اهالی روستای ایستای طالقان زندگی کنند. از این جا بحث را شروع کنیم و بعد وارد نسبت مدرنیته و ایران شویم و اگر زمان اجازه داد، وارد خاطرات شما و وجوه سیاسی این رابطه شویم.
وبلاگ روستای ایستای طالقان
وبلاگ «روستای ایستای طالقان» به نشانی www.savojbolaghi.blogfa.com با 142 مطلب متنوع و 200 مطلب پیوندی، بر آن است که در فضایی منصفانه و علمی به معرفی و نقد «اهل توقف طالقان» و «جریان تجددگریز سنتی در ایران معاصر» بپردازد. این طایفه تجددگریز بر تقلید از آیت الله میرزا صادق مجتهد تبریزی (از فقیهان دوره مشروطیت) باقی مانده اند و با الهام از آرای فقهی او، روستایی سنتی و ایستا در طالقان سامان داده اند. آنان شیعه اثنی عشری هستند که بر زندگی دویست سال پیش ایرانیان توقف کرده اند.
محمد سروش محلاتی:
میرزا صادق مجتهد تبریزی سخنگوی این جریان بود
حجت الاسلام والمسلمین محمد سروش محلاتی مدرس حوزه علمیه قم و پژوهشگر «فقه سیاسی» در روز چهارشنبه 21 دی 1390 طی مقاله ای با عنوان «امکان سنجی انتخابات در نظام اسلامی (5)» دیدگاه آیت الله میرزا صادق مجتهد تبریزی - مرجع تقلید اهل توقف طالقان - را هم مورد بررسی قرار داد. وی در آغاز آن مقاله نوشته است:
«مجلس شورا، نهادی است که با «انتخاب نمایندگان»، شکل می گیرد و به قانونگذاری و نظارت بر عملکرد حاکمان می پردازد. تشکیل چنین نهادی هر چند در نظام های سیاسی مختلف، پذیرفته شده است ولی در نظامی که «نمایندگی» از سوی مردم برای دخالت در کشورداری و سیاست ورزی معنی و مفهوم نداشته باشد و یا «تقنین» به شخص حاکم اختصاص داشته باشد، و یا نهادهای مادر نظام، از سوی نمایندگان «نظارت ناپذیر» باشند، قهراً «انتخابات» مجلس، پدیده ای پوچ است. در دوره مشروطه که فقها برای اولین بار با این مسأله مواجهه پیدا کردند، برخی با صراحت آن را در تضاد با اسلام اعلام کردند. زیرا در نزد آنان، دخالت در کار حکومت، از اختصاصات حاکم شرع است و از مقوله «ولایت» است و دخالت عامه مردم در اینگونه امور، ممنوع است. شیخ فضل الله نوری در تهران و میرزا صادق مجتهد تبریزی در تبریز، سخنگویان این جریان بودند. مثلاً میرزا صادق استدلال می کرد که «وکالت» در حقوق اشخاص، صحیح است ولی سلطنت و ولایت چون مربوط به خداست، توکیل در آن «بدعت» است و در پاسخ به این که «انتخاب کنندگان چه حکمی دارند؟» نوشت: «اقامه کنندگان اساس کفر و ازاله کنندگان اساس دین و اسلام اند» و در استفتای دیگری درباره نمایندگان مجلس حکم کرد که «رؤسا و اولیای کفرند» و درباره مجتهدی که وارد در این کار می شود، نظر داد: «که او از منصب قضا و افتا ساقط می شود، اگر اسلام از او منتفی نشود.» برخی فقها هم مانند میرزای نائینی چاره کار را در آن دیدند که با «اذن مجتهد» جامع الشرایط، مردم را مجاز به رأی دادن و انتخاب نماینده کنند. قهراً در این صورت، انتخابات تابع رأی مجتهدین است و هر کجا که آن ها به مصلحت ندانند، کسی را حق رأی دادن نیست.»
متن کامل مقاله فوق را در نشانی زیر بخوانید:
http://www.soroosh-mahallati.com/modules.php?name=News &file=print &sid=80
وای بر بچه های آخرالزمان !
در آستانه نخستین سالگشت وفات آیت الله سید محمود موسوی دهسرخی (1307- 1389 خورشیدی) فقیه سنتی، اخباری و تجددگریز قرار داریم. به خاطر دارم که در 25 تیر 1387 جهت دیدار با آیات عظام سبحانی و نوری همدانی و آیت الله استادی به همراه دوستان دست اندرکار کنگره بزرگداشت شیخ محمدتقی برغانی مشهور به شهید ثالث، راهی شهر قم شدیم. پس از دیدار با علما، فرصتی چند ساعته به دست داد که حرم حضرت فاطمه معصومه (س) را هم زیارت کنیم. دوست گرامی آقای علی اکبر صفری - پژوهشگر و نویسنده - در راه حرم پیشنهاد داد که به دیدار فقیهی برویم که سالیانی است گوشه انزوا اختیار کرده و از منتقدان مدرنیته به شمار می رود. از آنجایی که بنده در حال انجام آخرین مراحل چاپ کتاب «روستای ایستا: پژوهشی درباره اهل توقف در طالقان» بودم، مشتاقانه این پیشنهاد را پذیرفتم. با کنجکاوی فراوان به خانه ای در نزدیکی حرم رفتیم که همچنان معماری سنتی اش را حفظ کرده بود. حضرت آیت الله به گرمی و مهربانی ما را پذیرا شد.
دورانلار و یا طالیقان توققوف اهلی
دورانلار (و یا طالیقان توققوف اهلی) تبریزلی میرزه صادیق موجتهدین اوممتی اولان بیر مونزوی و زاهید قوروپدورلار. دورانلار، دیگر اینسانلاردان اوزاق دورورلار.بونلار هر هانسی بیر موعاصیرلیک و تئکنولوگییا آسپئکتلرینه قارشیدیرلار. دورانلار تبریزین نوبار محلله سیندن طالیقان بولگه سینه گئدیبلر و طالیقانین منتظران کندینده یاشاییرلار. دورانلار چوخ زنگیندیرلر و تبریز بازاریندا نوفوذلودورلار. دورانلار و آمئریکاداکی آمیش طریقتی آراسیندا قریبه بیر اوخشارلیق وار.
قایناقلار: حسین عسگری، روستای ایستا: پژوهشی درباره اهل توقف در طالقان، تهران: نشر شهید سعید محبی، 1389/ حسین عسگری، «طایفه عجیب در طالقان»، ماهنامه تصویر ساوجبلاغ، ش 48، دی 1377، ص9/ «درنگی در روستای ایستا»، ماهنامه اخبار شیعیان، سال 6، ش 57، مرداد 1389، ص 31.
نوشته فوف به زبان آذربایجانی و الفبای لاتین
http://az.wikipedia.org/wiki/Duranlar
طالقان افغانستان در احادیث آخرالزمانی بیشتر مورد توجه است تا طالقان ایران
حجت‌الاسلام «رسول رضوی» مدیر گروه ادیان و مذاهب مرکز مطالعات و پژوهش‌های فرهنگی حوزه در گفت و گو با خبرگزاری فارس ضمن اشاره به ممالک تأثیرگذار در آخرالزمان، نقش و جایگاه طالقان در وقایع آخرالزمان را تشریح کرد. رسول رضوی درباره منطقه طالقان و اهالی روستای ایستا گفت: «در مورد طالقان نیز اختلاف وجود دارد. یک طالقان در ایران است و یکی در افغانستان.» وی با اشاره به قوانین ضد اسلامی صادر شده توسط رضاخان گفت: «عده‌ای به رهبری میرزا صادق آقا ـ از علمای بزرگوار و مراجع تقلید آذربایجان ـ با این قوانین مخالفت کردند. رضا شاه با نیرو‌های نظامی و حقه‌هایش عده‌ای از آنها را دستگیر و ایشان را نیز تبعید کرد که سرانجام در قم وفات یافتند. عده‌ای از پیروان ایشان که در تبریز مانده بودند بعدها دیدند نمی‌توانند آنجا زندگی کنند و به طالقان (نزدیکی قزوین) مهاجرت کردند.»
این استاد دانشگاه ادامه داد: «هم اکنون نیز آنها در طالقان از دور هم قابل شناسایی هستند چون زندگی آنها نه برق دارد نه آب، نه بچه‌هایشان را مدرسه می‌گذارند، نه شناسنامه می‌گیرند نه سربازی می‌روند و نه غیره. گویا این عده به امید اینکه همانگونه که در علائم ظهور آمده که طالقان همین طالقان ایران است به آنجا رفته و ساکن شده‌اند. طالقان دیگری نیز در افغانستان است که اتفاقا در تاریخ، طالقان افغانستان بیشتر مد نظر بوده است.» حجت‌الاسلام رضوی در پایان بخش نخست این نشست تأکید کرد: برای تفسیر کردن احادیث آخرالزمانی باید کلمات را به قرینه و با مراجعه به کتب مسالک و ممالک معنا کرد. یکی از کتابهای مناسب در این زمینه «معجم البلدان» است که شهرها را یک به یک معرفی می‌کند تا یک حدیث‌شناس از آن استفاده کند.
جهت مطالعه متن کامل گفت و گوی فوق رجوع کنید به:
http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13900805000218
چاپ 27 مقاله از نویسنده وبلاگ «ساوجبلاغ پژوهی» در جلد چهاردهم دایره المعارف تشیع
جلد چهاردهم «دایره المعارف تشیع» زیرنظر استادان بهاالدین خرمشاهی، احمد صدر حاج سیدجوادی و کامران فانی در شمارگان 3000 نسخه به وسیله موسسه انتشارات حکمت منتشر شد. در این جلد از دایره المعارف، 27 مقاله از حسین عسگری به چاپ رسیده است: «کرت امام حسین (ع)، کرکبود، شیخ حسین کرودی طالقانی، کریم کشاورز، سید محمدعلی کشاورز صدر، کشف الآیات المشکله، کشف الاسرار (نوشته ملا کمال الدین حسین الهی اردبیلی)، کشف الاسرار (نوشته امام خمینی)، کشف حجاب، کفایه المهتدی فی معرفه المهدی (عج)، کفو، الکلمه الغرا فی تفضیل الزهرا (س)، حیدرعلی کمالی، کمره، نقی کمره ای، کوی منتظران، زین الدین کیایی ن‍ژاد، گروه فرقان، علی گلزاده غفوری، گلیرد، سید ابوالحسن گلیردی طالقانی، حاج شیخ علی گنبدی همدانی، گودال قتلگاه، سید صادق گوهرین، حسین لرزاده، سید مرتضی لنگرودی، لؤلؤ و مرجان.» یادآوری می شود که دایره المعارف تشیع، نخستین دایره المعارف فارسی پس از پیروزی انقلاب اسلامی است که از سال 1361 خورشیدی با موضوع فرهنگ، تاریخ و معارف شیعه منتشر می شود.
جهت مطالعه مقاله «کوی منتظران» رجوع کنید به:
http://savojbolaghi.blogfa.com/post-49.aspx
خفتگانی که می نویسند و منتشر می کنند !
در جایی که حق مالکیت معنوی نویسندگان و پدیدآورندگان (کپی رایت) به راحتی نادیده گرفته می شود، باید بسیار صبور بود و خون دل خورد؛ زیرا استفاده از مطالب دیگران بدون ذکر ماخذ، نه تنها ناپسند نیست بلکه زرنگی هم محسوب می شود! به ویژه خبرنگاران سایت های رنگارنگ اینترنتی که برای شهرت و جذب بازدیدکنندگان، جست و جویی سطحی در اینترنت می کنند و یا اگر حوصله ای داشته باشند، کتابی را ورق می زنند و بدون هیچ عذاب وجدان، پژوهش دیگران را به نام خود تمام می کنند! زشتی موضوع وقتی دو چندان می شود که آن مطلب با توهم و تفسیر ناصواب نویسنده گزارش سفارشی، درهم پیچیده شود. این مقدمه را نوشتم تا عرض کنم که متاسفانه در 7 شهریور 1390 وب سایت «البرز نیوز» در روند تهیه گزارشی از روستای ایستای طالقان، هم ذکر ماخذ نکرده و هم تفسیری غیر روشمند و مغرضانه از تجددگریزان طالقان ارایه کرده است. مطالب گزارش یاد شده، مونتاز ناشیانه ای از مطالب کتاب «روستای ایستا»، و وبلاگ «روستای ایستای طالقان» است که بدون رعایت اصول پژوهشی و انصاف تدوین شده است. نویسنده ناشناس گزارش، با پیش فرض های غرض آلود و معیوب خود به تحلیل مبانی اعتقادی اهالی روستای ایستا پرداخته و با تصاویری گزینشی، تلاش کرده که اهل توقف طالقان را ادامه فرقه های شیخیه، بابیه، ازلیه و بهائیه و جریان انجمن حجتیه معرفی کند! بی تردید اگر نویسنده، کمترین آگاهی درباره جریان های فکری و فرهنگی ایران معاصر داشت، به این تحلیل ناروا دست نمی زد.
مطالبی کذب و سست در گزارش البرز نیوز است که برخی از آنها عبارتند از: ناتوانی نویسنده در تحلیل مبانی معرفتی اهل توقف طالقان و دلایل ایستایی آنان؛ غلبه نگاه احساسی و ژورنالیستی به پدیده تجددگریزی؛ نگاه سیاسی به اهل توقف طالقان؛ برقراری رابطه این همانی بین اهل توقف طالقان و انجمن حجتیه و فرقه های نوظهور بدون ارایه هیچ دلیلی؛ شایعه اسب و شمشیر آماده اهالی روستای ایستا؛ شایعه وجود افراد تحصیل کرده مانند دکتر و مهندس در روستای ایستا؛ اتهام انحراف مرجعیت شیعه از حدود 200 سال پیش؛ اتهام مخالفت آنان با آیت الله خویی و آیت الله سیستانی؛ توقف در ازدواج به امر حضرت حجت (عج)؛ شایعه انحصار امر به معروف و نهی از منکر به اهل بیت علیهم السلام؛ انتساب احادیث طالقان عصر ظهور به طالقان سنی نشین افغانستان؛ حضور مردان در «مردخانه» و جدایی مردان از زنان؛ ناتوانی نویسنده در تبیین و تحلیل مقوله «اضطرار» که به هنگام عسر و حرج مورد استفاده اهالی روستای ایستا قرار می گیرد؛ اطلاق انگلیسی بودن کشاورزی و مزارع آنان و...
جهت مطالعه گزارش «البرز نیوز» نگاه کنید به:
http://www.alborznews.net/fa/pages/print.php?cid=50388
