به کنار گذاشتن لباس طلبگی

جای طرح پرسش های بنیادین خالی است

اسماعیل آل احمد

معاون پژوهشی حوزه علمیه هشتگرد

با استاد دکتر یوسف فضایی از سالیان پیشین، آشنا هستم. ایشان، استاد بازنشسته دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج هستند. خوش وقتم که پس از آماده شدن کتاب، دوست دیرینم حسین عسگری، پیشنهاد نامی برای کتاب را از من خواست و نقد دل، پیشنهاد مصوب نام کتاب شد. نقد دل، دومین کتاب از سلسله سیمای فرزانگان است که به همت دانشگاه آزاد اسلامی و در 108 صفحه رقعی با جلد شومیز و ضمیمه عکس و نمایه در سال 1393برای اول بار چاپ شده است. ساختار محتوای کتاب بر پرسش هایی بنا شده که حسین عسگری از زندگی و زمانه استاد فضایی با ایشان در میان نهاده است. استاد هم با تسلطی مثال زدنی از کودکی و تحصیل خویش در حوزه و دانشگاه و آثار گران سنگ خود از ترجمه و تالیف و تدریس، سخن گفته است. شکر خدا این کتاب از نعمت ویراستاری آقای حسین عبدلی برخوردار است. صفحه آرایی کتاب، ساده و دوست داشتنی است. کتاب در اسفند 1393در چهارمین آیین سور سوره های قرآن در نظرآباد و در اردیبهشت 1394 در نمایشگاه بین المللی کتاب تهران در غرفه دانشگاه آزاد با حضور استاد فضایی و حسین عسگری، رونمایی شد. چند نکته در کتاب هست که اجازه می خواهم سخن را نَم نَمَک به آن سو بکشانم. ادامه مطلب...

آقا شیخ هادی را وصی خود کرد

میرزا عیسی، وزیر تهران و مسئول خالصجات و پیشکار کامران میرزا نایب السلطنه بود. وی در قحطی و گرانی نان، مسئول شرایط بدی که مردم با آن دست به گریبان بودند شناخته شد و از کار برکنار گردید. پس از حدود بیست سال کار مهمی به او محول نشد. در سال 1309ق که محمد ابراهیم خان وزیر نظام درگذشت، دوباره به وزارت تهران و ریاست بنایی و خالصجات منصوب شد. اما بیست و دوم صفر سال 1310ق به واسطه ابتلا به بیماری وبا درگذشت. زمانی که میرزا عیسی در بستر بیماری افتاده بود، شیخ هادی نجم آبادی را نزد خود فراخواند و به واسطه اجحافاتی که بر مردم قحطی شده روا داشته بود از وی خواست برای آرامش روحش و ادای حق الناس تمهیدی بیندیشد. ضمن اینکه آقا شیخ هادی را نیز وصی خود کرد. به پیشنهاد شیخ، دارایی میرزا عیسی وزیر صرف ساخت بیمارستانی مجهز زیر نظر شیخ گردید، که به نام خود او بیمارستان وزیری نامیده شد. این بیمارستان در محله حسن آباد تهران و خیابان شیخ هادی واقع شده است که در حال حاضر به نام بیمارستان و زایشگاه عیوض زاده فعال است. این بیمارستان از جمله بناهای خیری است که در سال های منتهی به انقلاب مشروطه ایجاد گردید. 

برداشت از: موسسات خیریه رفاهی - بهداشتی در دوره رضاشاه، الهام ملک زاده، ص 46.

زندگی مرموز زنان روستای ایستا 

فاطمه رضاپور 

شاید سبک‌ های زندگی مختلف و بعضاً ناشناخته یکی از مهم‌ترین جاذبه‌ های گردشگری فرهنگی محسوب شود. خصوصاً اگر در مورد سبک زندگی سنتی زنان یک منطقه باشد. روستای «ایستا» که در شرق طالقان قرار دارد، به دور از همه مظاهر زندگی مدرن است. مردم این روستا از هیچ امکانات زندگی مدرن استفاده نمی‌ کنند. زنان و مردان این روستا به همان شکل زندگی سنتی خود زندگی می‌ کنند. بدون آب لوله‌کشی، گاز، برق، درمانگاه، ماشین‌ آلات، وسایل ارتباطی و...  زنان‌شان همان تنور‌های سنتی را برای پختن نان استفاده می‌کنند، هیزم جمع می‌کنند و لباس‌های قدیمی می‌پوشند. خودکفا هستند و تمام نیاز‌های جامعه‌شان را خود زنان و دختران این روستا به دستان خود تهیه می‌کند. اهالی روستای ایستا شناسنامه ندارند. کودکان آن روستا به سبک سنتی و مکتبخانه‌ ای درس می‌‌ خوانند که اکثراً توسط خود زنان این روستا اداره می‌شود.

در مورد این روستا شایعاتی وجود دارد از جمله این که اهالی این روستا گروهی از پیروان میرزا صادق مجتهد تبریزی، فقیه مشهور دوره مشروطه که با الهام از نظرات وی در مخالفت با زندگی مدرن به سبک زندگی سنتی روی آورده‌اند. التبه این افراد همان زمان به طالقان مهاجرت کردند و این روستا را ساختند. گویا میرزا صادق مجتهد تبریزی از فقهایی بود که تا پایان عمر بر عدم جواز استفاده از ابزار تکنولوژیک و امور جدید و مدرن تاکید داشت. در نتیجه اهالی روستای ایستا واقع در شرق طالقان اوقات شرعی نماز را با شاخصه‌های خود و بدون استفاده از ساعت مشخص می‌کنند. آغاز و پایان ماه مبارک رمضان را همین‌گونه تعیین می‌کنند. زنان این منطقه خود امورات را به صورت سنتی اداره می‌کنند. ساعت مچی و دیواری در محل زندگی آنان وجود ندارد. سیمان و آهن در معماری خانه‌های آنان استفاده نشده است. از هر نوع مظاهر مدرنیته و تکنولوژی دوری می‌کنند و این عزلت‌گزینی و انتخاب زندگی سنتی موجب شده است که زندگی زنان و دختران این روستا هم رازآمیز شود. همین راز‌آلودگی می‌تواند جذابیت خاصی برای گردشگران فرهنگی ایجاد کند. کسانی که به تکنولوژی و استفاده از لوازم جدید هیچ علاقه ‏ای ندارند، حتی به مدرسه نمی‌روند و کنکور نمی‌دهند از همان روش‌های قدیمی مکتبخانه برای آموزش استفاده می‌کنند.

نمونه خارجی

اما بیایید به هزاران کیلومتر دورتر برویم. به غرب و به ایالات متحده و به یکی از ایالت‌های آنجا، پنسیلوانیا. شما برای پیک‌نیک به بیرون می‏ روید که ناگهان با منظره‏ای روبه‌رو می‏ شوید که در هیچ کجای دنیا نمی ‏توانید آن را ببینید. انگار با یک ماشین زمان، به گذشته ‏ها بازگشته ‏اید. آدمیانی که همچون 400 سال گذشته لباس پوشیده ‏اند. محاسن بلندی دارند و سبیل‌هایشان را تراشیده‏ اند. با درشکه و اسب به این سو و آن سو می‏ روند. در روستایشان، نه نشانی از تلفن و برق است و نه دیسکو و بار. هیچ اثری از تکنولوژی و لوازم جدید در آنجا مشاهده نمی‏ شود. مطمئن باشید که شما به میان آمیش‏ ها رفته‏ اید. فرقه ‏ای مسیحی که امروزه تعداد بسیار کمی از آنان در دنیا زندگی می ‏کنند. پیروان کشیشی سوئیسی به نام ژاکوب آمان که در میان سال‌های 1644 تا 1720 میلادی می ‏زیست و عقاید خاص خود را داشت که امروزه در میان آمیش ‏ها رواج دارد. پیروان این مکتب، اکثراً در قرن 18 به آمریکا رفتند و در بعضی از ایالت‌های آنجا، سکنی گزیدند. تعداد آمیش‏ ها در پنسیلوانیا، اوهایو و ایندیانا، از سایر ایالت‌ها بیشتر است. آمیش ‏ها سبک زندگی متفاوتی دارند. نه از تکنولوژی استفاده می‏ کنند و نه اعتقادی به درگیری و جنگ و گریز دارند. اگر کسی به آنان حمله کند، از خودشان دفاع نمی‏ کننند و کاملاً عیسی‌وار، طرف دیگر صورتشان را جلو می‏ گیرند. این فرقه مسیحی، به کلیسا اعتقادی ندارند و مراسم مذهبی‏شان را در خانه ‏های خود انجام می‏ دهند. البته بعضی از گرایش ‏های آمیش‏، فقط در بعضی موارد از تکنولوژی استفاده می‏ کنند. مثلا برقی که استفاده می‏ کنند، نباید از دولت گرفته شود و اگر با استفاده از ژنراتور باشد، اشکالی ندارد یا تلفن اگر خارج و دور از خانه باشد، می‏ توان از آن استفاده کرد. هرچند که گرایش‏ های متعصب آمیش، حتی به همین مساله هم راضی نمی‏ شوند.

نکته ‏ای که در این مقایسه به دست می ‏آید، این است که در دو منطقه از دنیا که دو نژاد، دو دین و دو سبک زندگی کاملاً متفاوت وجود دارد، گاهی اوقات شباهت‌های بسیار زیادی به چشم می‏ خورد که نشان می‏ دهد فرهنگ انسانی و دینی، گاهی اوقات بسیار به‌هم شبیه می‏ شود. یکی در نزدیکی طالقان و دیگری در لنکستر کانتی ایالت پنسیلوانیا. همین می‌تواند یک جاذبه گردشگری جذاب باشد. با توجه به این‌که در روستای ایستا اکثر مسئولیت‌ها نیز بر دوش زنان آن روستاست زنان بیشتر امورات را بر عهده دارند؛ از تهیه غذا به روش‌های سنتی گرفته تا دوختن لباس با اندک وسایل تا آموزش و نگهداری کودکان. این خودش یک سبک زندگی جالب توجه است که مردمان خسته از زندگی مدرن می‌توانند آن را تجربه کنند و قطعاً برای آنان جالب توجه هم خواهد بود.  

منبع: روزنامه جام جم، شماره 4411، پنج شنبه 28 آبان 1394، ضمیمه چمدان (ویژه نامه سفر و گردشگری)، ش 215، ص 11.

ضربات مهلکی به اعتبار معرفتی باستان شناسی وارد شده است!

شماره ششم «سرزمین آزادگان» نشریه فرهنگی کانون ایران ‌شناسی باشگاه دانشجویان دانشگاه تهران منتشر شد. کانون ایران شناسی دانشگاه تهران صاحب امتیاز و احمدرضا حسینی مدیرمسئول این نشریه دانشجویی است. گفت و گوی استاد حکمت الله ملاصالحی با عنوان «ضربات مهلکی به اعتبار معرفتی باستان شناسی وارد شده است!» در این نشریه منتشر شده است.

دانلود شماره ششم نشریه سرزمین آزادگان

دوره‌ی آخرالزمان از مشروطه آغاز شده و اکنون آخر آخرالزمان است

آن‌ها که تا کنون پا به طالقان گذاشته‌اند مسحور طبیعت زیبای آن شده‌اند. وجب به وجب طالقان را می‌شود گشت و از طبیعت آن لذت برد.مردم مهمان‌نوازی دارد. تاریخ طالقان به 4500 سال قبل برمی‌گردد و آثاری از سلسله‌های مختلف پادشاهی در این منطقه می‌توان یافت. مردم طالقان تا قرن سوم هجری، زرتشتی بوده‌اند. روستای «ایستا» در طالقان داستان دیگری دارد. شاید به جای این‌که بگوئیم «روستاگردی کجا برویم» باید برای این نمونه‌ی خاص بگوییم که روستاگردی کجا نرویم چرا که وارد شدن به این روستا دشوار و شاید غیرممکن باشد. ایستا روستایی است در شهرستان طالقان که به مردم آن «اهل توقف» می‌گویند.شهرستان طالقان به مرکزیت شهر طالقان، یکی از شهرستان‌های استان البرز است  . شهرستان طالقان دارای 86 روستا است که یکی از این‌ها ایستا نام دارد. در کوچه‌های این روستا نمی‌توان نشانی از خودرو یافت. مردم این روستا نه تنها پای تلویزیون نمی‌نشینند بلکه اساساً به شب‌نشینی نیز اعتقادی ندارند. رسم عزا و عروسی در این روستا وجود ندارد و مراسمی چون جشن تولد و سال‌گرد ازدواج برای‌شان بی‌معنا است.

مهمان‌نواز هستند به شرطی که زنی قصد ورود به این روستا نداشته باشد. کم‌تر کسی از بیرون تا کنون زنان آن‌ها را ندیده است. زنان این روستا به ندرت و بنابه ضرورت از خانه خارج می‌شوند.مردم این‌جا از مردم فاصله می‌گیرند. اهالی این روستا از هر گونه مظاهر مدرنیته و تکنولوژی دوری می‌کنند و زندگی ِ درویش‌واری برای خود رقم زده‌اند.اهالی بومی طالقان به دلیل این‌که اطلاعات کافی از اهالی این روستا ندارند چرا که نمی‌توانند با آن‌ها مراوده کنند در مورد نوع مذهب و باورهای اهالی این روستا نظراتی دارند که گاه به شایعه پهلو می‌زند. گروهی این‌ها را اسماعیلی‌مذهب می‌دانند و گروهی دیگر درویش و تارِک دنیا. در واقع اما اهالی این روستا شیعه‌ی 12 امامی هستند. هر چه هست مردم این روستا در زمان توقف کرده‌اند؛ شناسنامه ندارند و خدمات دولتی دریافت نمی‌کنند و گویا در انتظار ظهور حضرت مهدی (عج) هستند. آن‌ها از آب لوله‌کشی استفاده نمی‌کنند و گاز و برق و درمانگاه و ماشین‌آلات و وسایل ارتباطی را یک‌سر به کنار نهاده‌اند. اهالی این روستا گروهی از پیروان «میرزا صادق مجتهد تبریزی»، فقیه مشهور دوره‌ی مشروطه هستند که از آرای تجددستیزانه‌ی این مرجع تقلید الهام گرفته‌اند.

 «میرزا صادق مجتهد تبریزی از فقهایی بود که در هر دو حیطه‌ی نظر و عمل، بسیار بر طرد مطلق اندیشه‌ی تجدد و دست‌آوردهایش تاکید می‌کرد و تا پایان عمر بر عدم جواز استفاده از ابزار تکنولوژیک و امور جدید و مدرن فتوا می‌داد.» میرزا صادق مخالف مشروطه و تجدد بود. او از جمله‌ی علمای مذهبی بود که در سال 1293 شمسی به محمدعلی‌شاه تلگرام فرستاد و خواستار لغو مشروطیت شد. این عالم مذهبی تا پایان عمر شناسنامه نگرفت و به خاطر مخالفت با دولت پهلوی از مقدانش نیز خواست که تا آخر عمر شناسنامه نگیرند. حتّی مقلدانش را از گرفتن گذرنامه و سفر به اماکن زیارتی خارج از ایران منع کرد.اهالی این روستا اصالتا تبریزی هستند و افراد متمولی هستند که با فروش زمین‌های خود در تبریز روزگار می‌گذراند و در این روستا نیز به کشاورزی مشغول هستند. فرزندان ِ اهالی این روستا پس از رسیدن به سن تکلیف آزادند که یا با آن‌ها زندگی کنند و یا به شهر تبریز بازگردند. فرزندان اهالی روستای ایستا به سبک سنتی به فراگیری علوم می‌پردازند و با فراگیری دروسی مانند واجبات و محرمات فقهی و همین‌طور خوش‌نویسی و اصول عقاید به سوادآموزی می‌پردازند. ساعت مچی و دیواری در محل زندگی «اهل توقف» نمی‌توان یافت و سیمان و آهن نیز در معماری روستا به کار نرفته است. اهالی این روستا ساعت شرعی خود با شیوه‌های خود استخراج می‌کنند و آغاز و پایان ماه رمضان را خودشان تشخیص می‌دهند. هیچ‌گونه فعالیت سیاسی و اجتماعی ندارند و جالب است که باورها و منش و رفتار خودشان را حتا تبلیغ نمی‌کنند.

 این روستا، روستای منظم و تمیزی است که از دور به شکل یک ده‌کده‌ی کوچک سرسبز می‌ماند. گفته می‌شود که حسین‌قلی ضیایی (پیر اهل توقف) سال‌ها پیش از پیروزی انقلاب اسلامی و به هنگام جوانی به منطقه‌ی طالقان می‌آید و به گفته‌ی خودش در جست‌وجوی مردان طالقانی‌ای بوده است که در احادیث و روایات اسلامی سیزده نفر از یاران ِ مهدی موعود هستند و وقتی کسی را نمی‌یابد، زمین‌هایی را می‌خرد و از سال 1369 بنای یک زندگی ِ موعودگرایانه را می‌گذارد. حسین عسگری کتابی نوشته است به نام «روستای ایستا» که بر این نظر است که این کتاب پژوهشی در شناخت این روستا است. این کتاب توسط نشر محبی منتشر شده است.در این کتاب آمده است که اهالی این روستا که از آنان با عنوان فرقه‌ی انتظاریون نام می‌برد حتا به سفر حج نیز نمی‌روند. علاوه بر این‌که نماز می‌خوانند و روزه می‌گیرند، منتظر ماندن در کنار رودخانه‌ را نیز یکی از فرایض خود می‌دانند. اهالی این روستا مایحتاج خود را از طریق دام‌داری و کشاورزی تهیه می‌کنند. آب لوله‌کشی را حرام می‌داندد و از آب چاهی استفاده می‌کنند که خودشان کنده باشند. وسایل گرمایشی اهالی این روستا نیز هیزم است. در کتاب حسین عسگری آمده است که اهالی روستای ایستا معتقد هستند که دوره‌ی آخرالزمان از مشروطه آغاز شده و اکنون آخر آخرالزمان است.

 گزارش فوق در پایگاه خبری تحلیلی بهاران نیوز

نجم‌آبادی آغازگر جنبش قرآن پژوهی، توام با فهم فلسفی آن است

 رضا صادقیان دانشجوی دکتری علوم سیاسی

عنوان: سنت اسلام نواندیش در ایران معاصر / نویسنده: سید محسن آل‌ سیدغفور / سال نشر: چاپ اول،  1394/ ناشر: نشر رخ‌داد نو.

کتاب «سنت اسلام نواندیش در ایران معاصر»، قبل از آنکه مجموعه‌ای از مقالات پژوهشی، نوشته‌ای براساس دغدغه‌های شخصی و یا کتابی سفارشی توسط نهاد دولتی و یا فرهنگی باشد، پایان‌نامه مقطع دکتری نویسنده است (کتاب به دکتری داود فیرحی تقدیم شده است). برای کسانی که دستی برآتش تحصیلات تکمیلی در رشته‌های علوم‌انسانی و خصوصا علوم سیاسی داشته باشند خوب می‌دانند که گذراندن چنین مرحله‌ای و انتخاب موضوع پایان‌نامه به‌سادگی انجام شدنی نیست، از طرفی هر فصل پایان‌نامه با دقت‌های خاص استاد راهنما و مشاور بارها و بارها نیاز به ویرایش پیدا می‌کند تا ایرادهای احتمالی کمتر به خطوط نگارش درآمده راه یابد (فصل اول کتاب). پژوهش‌های صورت گرفته در دوره دکتری، نیازمند چهارچوب تحلیلی است. دانشجو نمی‌تواند انبوهی از داده‌های تاریخی، سیاسی و یا هر نوع اطلاعات دیگر را در پی هم آورد و نهایت با نوشته‌ای پایانی نتیجه‌گیری کند. در واقع، گام ابتدایی هر پایان‌نامه‌ای یافتن، پردازش و پروراندن زاویه نگاهی است که از آن دریچه رویدادهای مورد نظر را می‌نگریم. صرف دیدن و مرور هزاران اتفاق و یا تحول فکری در صورتی که از روش‌شناسی و چهارچوب نظری برخوردار نباشد، هر چیزی می‌تواند باشد الی پایان‌نامه دوره دکتری. ادامه مطلب...

شهید علی حسنی: با فاطمیون از ساوجبلاغ تا سوریه

مدت زمان زیادی نیست که در صف شهدای مدافع اماکن مقدس شیعه در کشور سوریه، نام «لشکر فاطمیون» شنیده می ‌شود. گروهی خودجوش که با رسیدن خبر تعرض تکفیری‌ ها به حرم حضرت زینب (س) به سمت سوریه رهسپار شدند. با بازگشت اولین پیکرهای شهدای مدافع حرم تیپ فاطمیون، تعدادی زیادی از جوانان افغان برای رفتن به سوریه اعلام آمادگی کردند. همین امر موجب شد که مدتی بعد تیپ فاطمیون به لشکر ارتقا یابد. «فاطمیون» امروز در مبارزه با تکفیری ‌ها در صف نخست جنگ ایستاده‌ است. این لشکر مأموریت اصلی خود را دفاع از مقبره حضرت زینب (س) و مأموریت ثانویه خود را مبارزه با ظلم علیه شیعیان و مسلمانان در سراسر جهان می داند. فاطمیون در سال 1390ش با استعداد یک گروهان اعلام موجودیت کرده و امروز با نام تیپ یا لشکر فاطمیون با نام عربی (لواء فاطمیون) شناخته می‌ شود. بنیانگذار این گروه مبارز شهید علیرضا توسلی ملقب به ابوحامد است که در سال 1393 به شهادت رسید.

شهید علی حسنی از جمله شهدای جوان مدافع حرم لشکر فاطمیون است. پیکر این شهید گرانقدر که چندی پیش در درگیری با نیروهای تکفیری به شهادت رسید، روز دوشنبه 12 امرداد 1394 در کنار بقعه امامزاده برهان الدین روستای قوهه از توابع شهرستان ساوجبلاغ به خاک سپرده شد. بی تردید شهید علی حسنی پیوند دهنده اعتقادی - فرهنگی شهرستان ساوجبلاغ با با دو کشور مسلمان افغانستان و سوریه است.

 فیلمی از شهید علی حسنی پیش از انجام عملیات 

تصاویر تشییع پیکر شهید علی حسنی در ساوجبلاغ

فیلمی از ورزیدگی جسمی شهید علی حسنی

نام کتاب: قره العین (زندگی، عقیده و مرگ) / نویسنده: مهدی نورمحمدی/ ناشر: علمی / سال چاپ: 1394 / مکان چاپ: تهران / شمارگان: 1000/ تعداد صفحات: 274

درباره نویسنده کتاب: مهدی نورمحمدی متولد سال 1351 و کارشناس علوم سیاسی است. نخستین کتاب او «فرهنگ واژگان قرآنی» نام دارد که در سال 1375 توسط انتشارات رهنما منتشر شد. از نورمحمدی تاکنون آثار متعددی درباره استان قزوین منتشر شده است که از جمله آن‌ ها می ‌توان به «قزوین در انقلاب مشروطیت»، «سرگذشت موسیقی ‌دانان قزوین»، «مشاهیر قزوین»، «دیوان عارف قزوینی» و «خاطرات عارف قزوینی»، «سرآغاز عکاسی در قزوین»، «تئاتر و سینما در قزوین»، «تاریخ شهرداری قزوین» و «من و آزادی (خاطرات میرزا حسین خیاط)» اشاره کرد. 

خلاصه کتاب به قلم نویسنده...

شیخ برغانی پاسخ داد علت شکست، شما بودید

آیت الله نوری همدانی از مراجع تقلید در درس خارج فقه خود گفت: «برخی سئوال می کنند که مسئله ولایت فقیه این اندازه روشن است که در کلام فقها و علمای دیگر منعکس نیست.» آیت الله نوری همدانی با بیان اینکه امام خمینی بیان کردند که ولایت فقیه در کلام علما وجود دارد، گفت: «پس از جنگی فتحعلی شاه علما را جمع کرد و سئوال کرد که چرا در جنگ شکست خوردیم که شیخ محمّدتقی برغانی (شهید ثالث) به عنوان یکی از علما پاسخ داد علت شکست، شما بودید و سپس به قزوین برگشت و در زمینه ولایت فقیه چیزی نوشت که از این تاریخ باید بدانیم علت شکست این است که فقیه در راس جامعه نیست.» وی خاطرنشان کرد: «این نمونه ای است که نشان می دهد علما نمی توانستند درباره ولایت فقیه کاملاً بحث کنند، زمان ما خاص است و امام خمینی این زمان را مدیریت کردند و ولایت فقیه را بیان و عملی کردند.» وی عنوان کرد: «از نهج البلاغه استخراج می شود که حکومت باید در دست کسی باشد که فقیه و امام معصوم باشد و بتواند جامعه را اداره کند.» ) روزنامه رسالت، ش 8208، صفحه 3).

شهریار خِرد و شهسوار حکمت ایرانیان 

دکتر حکمت الله ملاصالحی

استاد دانشگاه تهران و عضو هیئت امنای بنیاد ایرانشناسی

اشاره: هفتم آبان روز بزرگداشت کورش یا همان ذوالقرنین قرآن کریم است. به همین مناسبت، هفته نامه خبری - فرهنگی امرداد در شماره 330 (یک شنبه سوم آبان 1394) ویژه نامه ای  را در چهار صفحه منتشر کرده است. یادداشت استاد ملاصالحی با عنوان «شهریار خِرد و شهسوار حکمت ایرانیان» در این ویژه نامه منتشر شده است.

* * *

آنکه داوود خِرد بود و فرزانگی و سلیمان حکمت و دانایی و ذوالقرنین حشمت ودلاوری. به نام کورش و به صفت بزرگ و آراسته به منش بزرگان. شهریاری که گزنفون هلنی شکوه برآمدن و شهره پرورش اصیل و نجیب ایرانی اش را به قلم آراسته بود و تورات در وصفش چونان موعود رهایی بخش سخن گفته بود. کورش فرزند هزاره و زمانه ایست به غایت مهم و سرنوشت ساز و تعیین کننده در تاریخ و فرهنگ ایرانیان به معنای اخّص و در جامعه و جهان بشری ما به معنای اعمّ آن. هزاره و زمانه ای که اندیشمند و فیلسوف تاریخ آلمانی کارل یاسپرس در ریختن یک شالوده و درانداختن یک طرح کلی از تاریخ جهانی آن را دوران محوری تعبیر کرده است. نقش و سهم ایرانیان نبوی در آن هزاره و زمانه نخست پیش از میلاد شانه به شانه یهودیت نبوی و یونانیان فلسفی مذاق و فیلسوف پرور هم به لحاظ سیاسی هم مدنی و معنوی بسیار مهم و سرنوشت  ساز در تاریخ باختر زمین بوده است. مهم تر از آن چه اغلب گمان رفته است. ادامه مطلب...