نگاهی به کتاب «بازمانده میراث اسماعیلیه در ایران»

نوشته مرحوم سید محمد تقی میرابوالقاسمی

 به طور خلاصه اینجانب مهدی شهیدی، استاد دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی (ملی سابق) [در سال 1313 خورشیدی] در یک خانواده فرهنگی و علمی [آل برغانی] در شهر قزوین زاده شدم و پدرم را در سنین کودکی از دست دادم. پس از دوره ابتدایی و متوسطه به اخذ دیپلم ریاضی و مدارک دانشگاهی به موازات مطالعات در ادبیات عرب، منطق، فلسفه، فقه، اصول و سایر علوم مربوط و اخذ گواهی اجتهاد نایل آمدم. پس از موفقیت در مسابقه ورودی دانشگاه در رشته های مختلف ریاضی، ادبی، طبیعی مانند علوم ریاضی، پزشکی، حقوق و اقتصاد، رشته حقوق دانشکده حقوق دانشگاه تهران را برگزیدم.

پس از گذراندن دوره های لیسانس و فوق لیسانس حقوق خصوصی با درجه ممتاز و با گذراندن دوره کارآموزی ، پروانه وکالت دادگستری را به دست آوردم. سپس به کشور فرانسه عزیمت کردم و ظرف مدت کوتاهی که تا آن زمان سابقه‎ای برای آن معلوم نشده ، دوره D.E.S را در حقوق خصوصی و D.E.S. در علوم کیفری را طی کردم و دکترای دولتی (Etat) را در حقوق خصوصی اخذ کردم و رساله دیگری برای دکترای علوم کیفری در پاریس ثبت کردم که پس از بازگشت به ایران به علت اشتغال زیاد مجال گذراندن رساله این رشته را نیافتم.جهت مطالعه ادامه مطلب، اینجا را کلیک کنید...

استاد جمشید امینی

مبتکر ساوجبلاغی رشته هنری «نقاشی- قالی»

استاد جمشید امینی ( 1282- 1377 خورشیدی) از طراحان فرش نوین ایران به شمار می‌رود. وی اصولی نوین را در این هنر ایجاد کرد و با شیوه‌ای خاص چون بافندگی کوبلن به ابداع آثار هنری پرداخت. استاد امینی اولین کسی است که شیوه شبیه سازی را در فرش ایران متداول کرد. وی آخرین بازمانده از شاگردان استاد کمال الملک بود که احترام خاصی به استاد خود و اندیشه اش داشت.ادامه مطلب...

درباره مرحوم «حاج محمّد علی فشندی تهرانی»، جز چند تشرّف که بزرگان از وی نقل کرده‌اند، چیزی نمی‌دانیم؛ با اینکه ظاهراً دیری نیست که به رحمت حق پیوسته‌اند. اینکه خاستگاه، خانواده، خاندان، تربیت و تحصیلات، زمینه و زمانه، زیست و زندگی، حتّی شغل و پیشه و احیاناً استادان اخلاقی و مربیّان و مرشدان سلوکی این نیک‌بخت چه کسانی بوده‌اند، آگاهی چندانی در دست نیست یا حدّاقل نویسنده حقیر بدان دست نیافته است. اگرچه از جهتی نیز، شاید دانستن خیلی از این دست اطّلاعات هم چندان مهم هم نباشد.ادامه مطلب...

دیوان طالقانی

اشعار سید موسی حسینی طالقانی

ماخذ کتاب: فهرست نسخ خطی کتابخانه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی، جلد 29، صص 342 تا 344 / کد دستیابی کتاب: 7865/ زبان کتاب: عربی/ نام کتابخانه: کتابخانه مجلس شورای اسلامی (شماره یک)/ شهر: تهران/ مولف: سید موسی بن سید جعفر حسینی طالقانی (م 1298ق)/ موضوع: شعر/ شماره ثبت: 78878/ منابع دیگر: الذریعه 9/639/ آسیب دیدگی: نسخه حاضر از آخر افتادگی دارد./ 48 برگ،  5/23 × 18 سانتیمتر، 17 سطر.

این نسخه خطی دیوان اشعار سید موسی حسینی طالقانی است، شامل مراثی و مدایحی که در مناسبت های گوناگون سروده است. فهرست موضوعات اشعار عبارتند از: جواب به شیخ احمد قطفان، اشعاری در حماسه، در رثاء شیخ جواد نجفی، مدح حاجی محمد حسن کبه، خطاب به حاجی محمد حسن کبه، نامه ها یی به دوستان، درباره علی بن خنجر، درباره خطاب بن خاله، خطاب به جدش امیرالمؤمنین علی علیه السلام، در رثاء محمد صالح کبه، در تهنیت به سید محمد زرین به جهت عروسی برادر زاده اش سید علی ، نوشته ای به قائم مقام کوت العماره جناب عزیز افندی درباره مسجدی که در آنجا ساخته (نظم ونثر)، در نقد ابیات شیخ عباس بن شیخ، در تخمیسی که اصل آن مربوط به عبدالله افندی حیدری بوده، نامه ای به نثر به یکی از دوستان.

منبع: سایت آقابزرگ (بانک اطلاعات نسخ خطی ایران).

دلتنگی هایم پس از چاپ رباعیات خیام امیر اصغری

دوست عزیزم آقای امیر اصغری - خوشنویس جوان نظرآبادی - که رباعیات ماندگار خیام بزرگ را خوشنویسی کرده، آن را در اواخر زمستان 1388 خورشیدی به دست چاپ سپرد. به گمانم علیرغم این رویداد فرهنگی مهم، زمستان سرد فرهنگ و هنر شهرستان نظرآباد همچنان ساکن ماند. مقصود بنده از سردی، بی تفاوتی متولیان فرهنگ و هنر شهرستان به سرنوشت و تولیدات هنرمندان و فعالان فرهنگی است.

استاد اصغری منتقدانه همچنان خوشنویسی می کند و این کتاب، سومین اثر چاپ شده اوست. با شناختی که از او دارم مطمئنم که علیرغم بی مهری ها همچنان خوش و زیبا خواهد نوشت اما مسئله و مشکل در «وظیفه ناشناسی» ماست. در این شهرستان 120 هزار نفری چه اندازه تلاش کرده ایم که هنرمندی همانند استاد اصغری در بین نسل جوان شناخته شود؟ آیا از گذران معیشت این هنرمند نجیب و متواضع آگاهی داریم؟ چرا برای آثار چاپ شده او هیچ جلسه رونمایی و پاسداشت برگزار نمی شود؟ و چرا خبر آن در هیچ نشریه ای به چاپ نمی رسد؟ چرا مسئولان و نظرآبادی ها دیوان حافظ و خیام این هنرمند را به عنوان تحفه نوروزی به همدیگر و میهمانان هدیه نمی دهند؟ آیا باید او از شهر ما برود (بخوانید قهر کند) تا شاید جای خالی اش ما را یه خود آورد؟ چرا این قدر به هنرمندان خود ظلم می کنیم؟ اصلا" چرا این قدر به هویت فرزندان خود ظلم می کنیم؟

آرزومندم که استاد اصغری همچنان به کتابت نستعلیق قرآن کریم ادامه دهد و این بی مهری ها و غفلت های عمدی ما او را آزرده خاطر نسازد. بنده که از نزدیک با تلاش های طاقت زدای او آشنایی دارم همیشه خود را سرزنش می کنم و به خود نهیب می زنم که مگر در شهرستان های ساوجبلاغ و نظرآباد چند هنرمند همانند استاد اصغری داریم که در این سن جوانی به این همه توفیق دسته یافته باشند؟ با چه منطقی به خود جرأت می دهیم که او را فراموش کنیم. فراموشی ما تأثیری در همت او ندارد. ما هستیم که به هنر دلنواز او نیاز داریم و با آن هویت بومی خود را تقویت می کنیم...

بیایید تا دیر نشده با حافظ و خیامی دمخور شویم که خوشنویس اش چند کوچه آن طرف تر همسایه و همشهری ماست. نمی دانم چرا این اندازه غریبه پرست شده ایم و با خودخواهی ها، تنگ نظری ها و تقسیم بندی کاذب و جاهلانه خویش چه فرصت هایی که از دست نمی دهیم؟ خدا کند که بهار بیاید...

 پ‍ژ‍وهشگر تاریخ زنان دوره قاجاریه

دکتر افسانه نجم آبادی از نوادگان آیت الله شیخ هادی نجم آبادی به سال 1325 خورشیدی در تهران متولد شد. تحصیلات ابتدایی تا متوسطه را در مدرسه عفاف، مدرسه فیروزکوهی و دبیرستان هدف گذراند. تحصیلات عالی را با رشته فیزیک در دانشکده علوم دانشگاه تهران آغاز کرد و دو سال آخر دوره لیسانس را راهی آمریکا شد و تحصیل در همان رشته را تا مقطع فوق لیسانس در دانشگاه هاروارد ادامه داد. دوره دکتری را در رشته جامعه شناسی دانشگاه منچستر انگلیس سپری کرد و از پایان نامه خود با عنوان «اصلاحات ارضی و تحولات اجتماعی در ایران» با راهنمایی پروفسور تئودور شنین دفاع کرد .ادامه مطلب...

سید محمدتقی میرابوالقاسمی

پژوهشگر طالقانی تاریخ ایران اسلامی

 استاد سید محمد تقی میرابوالقاسمی فرزند سید شرف الدین در سال 1309 خورشیدی در شهر رشت به دنیا آمد. پس از طی دوره ابتدایی و متوسطه وارد دانشگاه شد و در رشته های معقول و امور تربیتی به ادامه تحصیل پرداخت و سرانجام در سال 1338 از دانشکده معقول و منقول (=الهیات) فارغ التحصیل شد و با توجه به اینکه در همین سال جزء قبول شدگان دوره دکتری معقول بود اما به علت اشتغال در آموزش و پرورش گیلان از ادامه تحصیل منصرف گردید. او در سال 1368 بازنشسته شد. بعد از آن چون از سال 1362 در دانشگاه های گیلان، آزاد اسلامی، پیام نور و آموزش ضمن خدمت به عنوان استاد مدعو به تدریس اشتغال داشت لذا تا سال 1372 به تدریس ادامه داد و پس از آن به تحقیق و پژوهش روی آورد. مرحوم میرابوالقاسمی تحصیلات خود را در حوزه علمیه گیلان (رشت) و مروی تهران تا پایان دوره سطح ادامه داد. او از سال 1372 به بعد به دنبال فعالیت های فرهنگی و پژوهشی رفت که بسیار مورد علاقه وی بود و بدین جهت از تدریس کناره گرفت.ادامه مطلب...