نامه استادان باستان شناسی، فلسفه و تاریخ به رهبر معظم انقلاب

فروختنِ یوسفِ میراث کشور در بازار مکاره سود و سودا

اشاره: روز شنبه 4 دی 1389 جمعی از استادان باستان شناسی، فلسفه و تاریخ و صاحب نظران دانشگاهی کشور، طی نامه  ای به مقام معظم رهبری خواستار آن شدند تا مسوولان و مدیران میراث فرهنگی با عنایت به نظرات ایشان درباره حساس بودن مسایل فرهنگی، از فروپاشی سازمان میراث فرهنگی و وضعیت چندپاره آن جلوگیری به عمل آورده و نسبت به سنگر تاریخ و فرهنگ تمدن ایرانی - اسلامی با مسوولیت و حساسیت برخورد کنند .

از جمله امضا کنندگان نامه مورد اشاره، استاد دکتر حکمت الله ملاصالحی - از مفاخر فرهنگی شهرستان های ساوجبلاغ و نظرآباد - است. (1) ایشان استاد دانشگاه تهران است که اکنون در دانشگاه آتن (یونان) به تدریس و پژوهش اشتغال دارد. با توجه به شناخت دقیق استاد ملاصالحی از میراث فرهنگی شهرستان های ساوجبلاغ، نظرآباد و طالقان، تخریب گسترده مکان ها و محوطه های باستانی و تاریخی این سه شهرستان، همیشه مورد انتقاد ایشان بوده و است. تقارن زمان نگارش این نامه با نامه سه تن از فعالان فرهنگی به فرماندار شهرستان نظرآباد را به فال نیک گرفته و یقین داریم که استاد ملاصالحی به هنگام امضای این نامه، فاجعه فرهنگی رخ داده در «محوطه باستانی ازبکی» را هم در نظر داشته است.  

به گزارش وب سایت «هنر نیوز» متن نامه گروهی از استادان باستان شناسی، فلسفه و تاریخ و صاحب نظران دانشگاهی کشور، به مقام معظم رهبری به شرح ذیل است  :

* * * * * *

جهت مطالعه متن نامه، اینجا را کلیک کنید...

آقای فرماندار! ما بسیار نگرانیم برای هویت و میراث فرهنگی شهرستان نظرآباد

در پی هشدارهای دلسوزانه پروفسور یوسف مجیدزاده مبنی بر وقوع «فاجعه فرهنگی» در محوطه باستانی ازبکی، سه تن از فعالان فرهنگی شهرستان های ساوجبلاغ و نظرآباد طی نامه ای به آقای «سید ابراهیم کسائیان» - فرماندار شهرستان نظرآباد - دغدغه استاد مجیدزاده و دیگر فعالان فرهنگی را به ایشان انتقال دادند.

در آن نامه، تاسیس سازمان مردم نهاد «انجمن نجات محوطه باستانی ازبکی» پیشنهاد شده است. منتظر می مانیم تا واکنش مدیریت عالی شهرستان نظرآباد نسبت به تخریب غم انگیز آثار ارزشمند باستانی و تاریخی را ببینیم. البته انجام وظیفه برای اهل فرهنگ، مهم تر از نتیجه کار است. متن کامل نامه را در ادامه مطلب بخوانید.

* * * * * *

جهت مطالعه متن کامل نامه، اینجا را کلیک کنید...

مهراب حیدری؛ مدیر انجمن ادبی 16 ساله ساوجبلاغ

«مهراب حیدری» 37 ساله از سال 1379خورشیدی، مسئول انجمن ادبی شهرستان ساوجبلاغ است. این انجمن، قدیمی ترین و نخستین تشکل ادبی شهرستان های ساوجبلاغ و نظرآباد به شمار می رود که به همت بلند مهراب حیدری و دوستانش همچنان فعال است. «حیدری» شاعر، نویسنده و گرافیست است.

جهت مطالعه ادامه مطلب، اینجا را کلیک کنید...

موسس «گروه تئاتر خیابانی مردم»، کاریکاتوریست هم است!

علی نوریان 32 ساله موسس «گروه تئاتر مردم» است و نامش با تئاتر خیابانی در شهرستان های ساوجبلاغ و نظرآباد گره خورده است. جهت آگاهی درباره موفقیت های چشمگیر این گروه رجوع کنید به وبلاگ http://www.noorian366.blogfa.com  

نوریان در اصل دانش آموخته «گرافیک رایانه ای» است و در زمینه گرافیک و کاریکارتور نیز موفقیت هایی کسب کرده است. این جنبه هنری ایشان، همیشه در سایه فعالیت های تئاتری اش در خیابان، مغفول مانده است. بنده به هنگام صفحه آرایی کتاب روستای ایستا و کتاب چکیده مقالات کنگره شهید ثالث متوجه شدم که ایشان گرافیست و کاریکاتوریست قابلی است.

* * * * * *

جهت مطالعه ادامه مطلب، اینجا را کلیک کنید...

«آخرین نامه» مهرداد کورش نیا در خانه نمایش تهران

مهرداد کورش نیا (متولد 1353 خورشیدی) از آن هنرمندانی است که نیاز به معرفی ندارد. غالب هنرمندان و فعالان فرهنگی شهرستان های ساوجبلاغ و نظرآباد بر این نکته اشتراک نظر دارند که ایشان سهم فراوانی بر توسعه فرهنگی و ارتقا سطح تولیدات هنری به ویژه تئاتر این دو شهرستان دارد.

تاسیس پنج انجمن فرهنگی و هنری، معاون فرهنگی و هنری اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان ساوجبلاغ، تاسیس گروه نمایشی بهمن، عضویت در شورای نمایش استان تهران، حضور موفق در جشنواره های بین المللی تئاتر فجر (سه نوبت)، دانشجویان ایران، «روهر» آلمان و «آمارنو» ارمنستان بخشی از مهم ترین فعالیت های او است. وی هم اکنون کارشناس تئاتر اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان تهران و مسوول هنری تالار نمایشی محراب تهران می باشد. خبر ذیل، تازه ترین فعالیت هنری مهرداد کورش نیا را روایت می کند.

* * * * * *

جهت مطالعه ادامه مطلب، اینجا را کلیک کنید...

«بزم و رزم» اصغر گروسی در جشنواره بین المللی تئاتر فجر

اشاره: شهرستان های ساوجبلاغ و نظرآباد مملو از چهره های فرهنگی و هنری خوش ذوقی است که با ارایه آثار خویش در جشنواره های ملی و بین المللی، خوش درخشیده اند. هنرمند جماعت، اهل جلوه گری نیست. تواضع و خاکساری اش باعث می شود که کمتر دیده شود. به همین جهت مردم و مسئولان آگاهی های کمتری درباره آنان دارند. وبلاگ «ساوجبلاغ پژوهی» بر آن است که به معرفی این سرمایه های فرهنگی و هنری بپردازد. قرعه آغازین این مطالب، به نام «اصغر (حمیدرضا) گروسی» 28 ساله افتاد که امسال با نمایش «بزم و رزم» راهی جشنواره بین المللی تئاتر فجر است.

* * * * * *

جهت مطالعه ادامه مطلب، اینجا را کلیک کنید...

راسیسم، آزمایش ژنتیک و تغییر نام مغولی ساوجبلاغ !

بخش اول

مردم دشمن چیزی هستند که به آن جاهلند. (امام علی علیه السلام، نهج البلاغه، حکمت13).

نام شهرستان ساوجبلاغ واقع در استان البرز، به معنای «چشمه سرد» است. علامه علی اکبر دهخدا و دکتر محمد معین، ساوجبلاغ را یک واژه ترکی می دانند. مرحوم جلال آل احمد در کتاب اورازان، املای این کلمه را «ساوجبلاق» نوشته است. دکتر محمدجواد مشکور در کتاب نظری به تاریخ آذربایجان می نویسد: «ساوج در اصل همان سویوق ترکی به معنی سرد بوده است».

حدود سه ماه است که یکی از مخالفان نام «ساوجبلاغ» که اتفاقا" ادعای پژوهش و دانش هم دارد، طی سلسله پیام های ژورنالیستی نژادپرستانه در لوای «ترک ستیزی» و «دفاع از فرهنگ و تاریخ ایران باستان»، همدلی فرهنگی و قومیتی موجود در شهرستان ساوجبلاغ را نشانه رفته است. به قدری این پیام ها آلوده به «راسیسم» است که بنده بابت همه آنها از محضر خوانندگان گرامی عذرخواهی می کنم.

جهت مطالعه ادامه مطلب، اینجا را کلیک کنید...

راسیسم، آزمایش ژنتیک و تغییر نام مغولی ساوجبلاغ !

بخش دوم

بنده در حین گفت و گو عرض کردم: «سنگین ترین واژه ها همانند کهکیلویه و بویراحمد را هم می توان با معرفی فراگیر و درست، به واژه ای مانوس و آشنا در ذهن ایرانیان تبدیل کرد. بیایید ببینیم که ما برای معرفی شهرستان ساوجبلاغ چه فعالیت هایی انجام داده ایم. چه مقدار کتاب چاپ شده و چه اندازه فیلم تولید شده است. طالقانی ها در این زمینه بسیار کامیاب بوده اند به طوری که حدود 13 روستای طالقان، دارای کتاب مستقل است اما تعداد آثار چاپ شده مستقل درباره ساوجبلاغ، به تعداد انگشتان یک دست هم نمی رسد.»

جهت مطالعه ادامه مطلب، اینجا را کلیک کنید...

منوچهر سلیمی

منوچهر سلیمی افسانه‌پژوه ساوجبلاغی، کتاب «قصه شهر» را مشتمل بر اشعار عامیانه کودکانه جهت بررسی در اختیار انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان قرار داد. این اثر پژوهشی به گرد‌آوری اشعار عامیانه کودکان به انضمام چند اثر از منوچهر سلیمی اختصاص داد.

«افسانه‌های عامیانه ایران» در زمینه‌ی افسانه‌ها از دیگر آثار تحقیقاتی این نویسنده و پژوهشگر ادبی است که بنا است به همت انتشارات سروش راهی بازار نشر شود. پیش از این اثر فوق با همت انتشارات گوتنبرگ با 35 قصه منتشر و دو بار تجدید چاپ شده است. چاپ سوم این اثر بناست با افزودن پنجاه قصه و تغییراتی در آن به همت انتشارات سروش راهی بازار شود. پیش از این سلیمی از نگارش سه جلد از مجموعه «افسانه‌های عامیانه ایران» خبر داده بود. این اثر به تطبیق افسانه‌های ایران با سایر کشورهای آسیایی، آفریقایی و اروپایی می‌پردازد.

منوچهر سلیمی متولد سال 1307 خورشیدی در شهرستان ساوجبلاغ، کار نویسندگی را به صورت حرفه ای از سال 1348 آغاز کرده و تألیف 9 کتاب را در پرونده‌ی کاری خود داراست. «مورچه و شیر»، «غول»،« آب حیات»، «سر بر افلاک»، «نام پرافتخار»، «لاشخوران» و «افسانه‌های طوطی سخنگو» از جمله آثار او هستند. سلیمی که لوح تقدیر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان را برای ارسال مقاله‌ای به همایش اسطوره‌های ایران و ادبیات کودکان دریافت کرده، از محققان حوزه‌ ادبیات عامیانه است.

- منبع: خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا).

استاد پرویز کلانتری:

از طالقان کمک می گرفتم!

سمانه ترحمی یوسفی: امروز وقتی کتاب های درسی را ورق می زنیم دیگر آن تصویر قدیمی «روباه و زاغ» را نمی بینیم. دیگر عطر علف های سرسبز آبادی «میهن خویش را کنیم آباد» را هم حس نمی کنیم. حتی صبح ها هم دیگر قوقولی قوقوی «حسنک کجایی» از خواب بیدارمان نمی کند و آن قدر عجله داریم که حتی نمی توانیم لقمه ای از آن نان های داغی را که نانوای مهربان «دوستان ما» پخته بخوریم و حالا دیر هم به مدرسه می رسیم و دیگر از آن تصویرهای صمیمی خبری نیست. مرور این خاطرات بهانه ای شد که پای صحبتهای «پرویز کلانتری» تصویرگر کتاب های درسی آن سالها بنشینیم و شیرینی آن روزها را که لابه لای ورقهای کتاب های درسی مان جا مانده است، مرور کنیم. او خود، «پرویز کلانتری» را این گونه معرفی می کند:

«سال ها پیش کودکی با قطعه زغالی توی کوچه روی دیوارخانه شان نوشت اگر می خواهی مرا بشناسی سر این خط را بگیر و بیا. او خط را پیچاند و پیچاند روی دیوار کناری و بعد روی دیوار همسایه رفت تا انتهای کوچه و خط را ادامه داد تا کوچه های بعدی تا اینکه ناگهان دید در یک محله غریب گم شده است. شروع کرد به گریه و زاری چون گم شده بود. البته طبیعی بود دوباره سر آن خط را بگیرد و برگردد سر جای قبل، ولی از آن جایی که خط ها را در هم پیچانده بود دیگر نمی توانست این کار را انجام دهد.»

* * * * * *

جهت مطالعه ادامه گفت و گو، اینجا را کلیک کنید...